جداسازي و تعيين انگل ليشمانيا با استفاده از روش هاي متداول و تكنيك هاي مولكولي از مخازن ليشمانيازيس جلدي در شهرستان اصفهان

Isolation and determination of Leishmania parasite in reservoir hosts of Leishmaniasis in Isfahan province using routine laboratory methods and molecular tools

مقدمه: بيماري ليشمانيوز يكي از شش بيماري مهم گرمسيري است كه سازمان بهداشت جهاني مطالعه و انجام تحقيقات درباره جنبه هاي مختلف آن را توصيه كرده و مورد حمايت قرار داده است. ليشمانيوز جلدي از جمله بيماري هاي انگلي بومي ايران است و استان اصفهان يكي از مهم ترين كانون هاي آن در ايران مي باشد. اين مطالعه به منظور بررسي وضعيت انگل ليشمانيا در جوندگان شهرستان اصفهان صورت گرفت. مواد و روش ها: براي صيد مخازن از تله هاي زنده گير استفاده شد. بعد از تعيين گونه، به روش سمباده زني، از گوش هاي جوندگان سروزيته تهيه شد و در محيط كشت NNN و قاعده دمBalb/C تلقيح شد. هم چنين پس از فيكس در لام وجود جسم ليشمن با استفاده از ميكروسكوپ مورد بررسي قرار گرفت. با روش ISH_Horovize از گوش هاي جوندگان DNA استخراج، با Nested-PCR ژن ITS-RDNA انگل ليشمانيا تكثير و ارزيابي شد. يافته هاي پژوهش: 50 سر جونده از 4 روستا در شهرستان اصفهان صيد شد كه 40 سر رومبوميس اپيموس و 10 سر مريونس ليبيكوس بودند. آلودگي ليشمانيايي در آزمايشات متداول(لام مستقيم، تزريق به Balb/C و در محيط كشت)(57 درصد) در گونه هاي رومبومبس اپيموس و مريونس ليبيكوس مشاهده گرديد. وجود انگل ليشمانيا ماژور در اين جوندگان به روش مولكولي(54 درصد) تاييد شد. نتايج تعيين توالي گونه ها وجود دو هاپلوتايپ متفاوت از ليشمانيا ماژور در جوندگان منطقه را ثابت كرد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته ها و وفور بالاي جونده رومبوميس اپيموس و آلودگي بيشتر اين جونده ميزبان مخزن اصلي ليشمانيا ميجر در استان اصفهان است. مريونس ليبيكوس دومين مخزن ZCL و استان اصفهان يكي از كانون هاي ليشمانيازيس در ايران است.

Introduction: Leishmaniasis is one of the six important tropical diseases, so that Wo-rld Health Organization have recommended and supported to study different aspects of the disease. Leishmaniasis is an endemic parasitic disease in Iran and the Isfahan province is a focal region of the disease. Material & Methods: Rodents of the res-ervoir hosts were captured by live traps. After identifying the rodent’s species, sm-ear samples of their ears were prepared by scratching method. Serous from the rod-ent’s ears were isolated, then, inoculated in NNN medium and inoculated to the sus-ceptible animal. Slides were prepared to find Leishmania using microscope. DNAs were extracted by ISH Horovize method and their genes were amplified by nested PCR and the amplified gene was directly sequenced. Finding: 50 rodents were trapped from 4 regions under study. Collectively, 40 Rho-mbomis opimus (R. opimus) and 10 Meriones lybicus(M. lybicus) were trap-ped. Leishmania infection (57%) was fou-nd in R. opimus and M. lybicus using conv-entional methods (direct smear, inoculation in Balb/C and in NNN medium). Detection of Leishmania major (L. major) (54%) in the rodents was confirmed by molecular methods. Sequencing results of the samples confirmed two different haplotypes of L. major in these rodents. Discussion & Conclusion: Considering the abundance of R. opimus and the high Le-ishmania infection in these rodents, it is seemed that R. opimus may be the main reservoir of Leishmania major in Isfahan province, then followed by M. libycus as a second reservoir host of ZCL.