طبقه بندي شايستگي مرتع براي چراي بز با استفاده از GIS

Classification of rangeland suitability for goat grazing using GIS (Case study: Baft Jamilabad Range)

طبقه بندي شايستگي مراتع و ارزيابي اراضي مرتعي به منظور شناخت صحيح پتانسيل آنها، بويژه جهت بهر هبرداري از مراتع خشك و نيمه خشك كه در آنها اكوسيستم هاي مرتعي حالتي بسيار شكننده دارند بسيار مهم و ضامن توسعه پايدار است. در اين تحقيق به منظور مطالعه شايستگي مرتع براي چراي بز سه زير مدل، شايستگي منابع آب، حساسيت به فرسايش و توليد علوفه مورد بررسي قرار گرفتند كه اجزاي مدل نهايي را تشكيل مي دهند. اين تحقيق با استفاده از روش فايو ( 1991 ) در محيط سيستمهاي اطلاعات جغرافيايي در منطقه استفاده شد. براي تعيين PSIAC جميل آباد شهرستان بافت در استان كرمان انجام شد. در بررسي زير مدل حساسيت به فرسايش از روش شايستگي منابع آبي، فاكتورهاي كيفيت، كميت و فاصله از منابع آب مورد مطالعه قرار گرفت. در بررسي شايستگي توليد علوفه ، عوامل حد بهر هبرداري مجاز، خوشخوراكي، علوفه قابل دسترس، وضعيت و گرايش مرتع مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از مدل نهايي يا غير شايسته براي N 27 درصد از مراتع در كلاس شايستگي / و 9 S 72 درصد از مراتع منطقه در كلاس شايستگي 3 / شايستگي نشان داد 1 درمرتع مورد مطالعه وجود ندارد. بر اين اساس فاكتو رهاي كم بودن نسبت علوفه S و 2 S چراي بز قرار مي گيرند و كلاس شايستگي 1 قابل برداشت و حساسيت سازندها نسبت به فرسايش، مهمترين عوامل كاهش دهنده شايستگي و توليد كم و فرسايش به صورت توام به عنوان فاكتور محدود كننده شايستگي تيپ هاي مرتعي مشخص شدند.