بررسي كمي و كيفي گونه هاي جنگلكاري شده در جنگلهاي ارسباران (مطالعه موردي در منطقه هره سر و كلاله)

Study on quality and quantity of forested species in Arasbaran forests (Case study in Heresar and Kalaleh)

به منظور ارزيابي ميزان زنده ماني و رشد 12 گونه سوزني برگ كاشته شده در سال 1373 در جنگلهاي ارسباران منطقه هره سر و كلاله Pinus، Cupressus sempervirens var horizontalis، Pinus pinea : انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. گونه هاي مورد بررسي عبارتند از Pinus niga var ، Picea abies، Pinus sylvestris ، Cupressus arizonica ، Cedrus atlantica ، Pinus eldarica، nigra var austrica اين بررسي ها در قالب طرح آماري بلوكهاي كامل تصادفي، . Larix decidua، Pinus brutia ، Pinus nigra var carmanica ، pallasiana انجام شد. براي اين منظور در ارتفاعات كلاله 4 تكرار و در هره سر 3 تكرار و در هر تكرار تعداد 36 اصله نهال از هر گونه مد نظر قرار گرفت. كليه گونه ها بر اساس ارتفاع، قطر يقه، درصد زنده ماني، شادابي، تعداد خشكيدگي، دوشاخگي و زوال نهالها مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج تجزيه واريانس براي كليه صفات مورد اندازه گيري در 12 گونه مشخص گرديد كه به جز شادابي كد 2 (زوال 10 درصد)، ساير صفات اندازه گيري شده در بين گونه ها اختلاف معني داري دارند. متوسط درصد زنده ، - سبك، صدمه بين 25 5 متر بود. شادابي كد 1 (سالم، صدمه / 13 سانتيمتر و 44 /56 ،% 88/ ميانگين قطر يقه و ميانگين ارتفاع در مجموع دو منطقه به ترتيب 88 Pinus eldarica 20 داراي بيشترين ميزان بوده و اختلاف معني داري با ساير شادابي ها دارد. گونه هاي / كمتر از 10 درصد) با ميانگين 6 بيشترين زنده ماني را در بين 12 گونه برخوردار بودند. بطور كلي Pinus brutia و Pinus niga var. pallasiana ، Cupressus arizonica ، برتري شرايط اكولوژيكي كلاله (شيب شمالي) نسبت به هره سر(شيب جنوبي) در كليه صفات تحت بررسي مشاهده شد كه مي تواند از رطوبت بيشتر، تابش كمتر آفتاب و در نتيجه از تنظيم بيلان آبي بهتر ناشي گردد و در موفقيت گونه هاي كشت شده در شيبهاي شمالي نسبت به شيبهاي جنوبي موثر واقع شود.

In order to assess the viability and growth rate of twelve specific coniferous species planted in Arasbaran forests in 1996, Heresar and Kalaleh regions have been studied here. The species studied here are as follows: Pinus pinea, Cupressus sempervirens var. horisontalis, Pinus nigra var. austrica, Pinus eldarica,Cedrus atlantica, Cupressus arizonica, Pinus sylvestris, Picea abies, Pinus nigra var. pallasiana , Pinus nigra var. carmanica, Pinus brutia and Larix decidua. Statistical design of completely randomized block was employed in this study; that is, number of four replicates in Kalaleh altitudes and three replicates in Heresar with 36 individual saplings for each replicate were selected. All species were analyzed on the basis of height, collar diameter, viability percent, vigor, death (freeze) number, two branching and decline of saplings. Based on the analysis of variance, except for the vigor type 2 (with a modest decline and the damage between 10 to 25%), all 12 species demonstrated significant differences as far as the other characters were concerned. In total, the mean of viability percent, collar diameter and height were 88.88%, 13.56% and 5.44%, respectively. Type 1 vigor ( i.e. being healthy with the damage criteria below 10%) had the highest mean with 20.6% and represented the most significant difference as opposed to the other vigor types. Furthermore, amongst all 12 species, it was Pinus eldarica, Cupressus arizonica, Pinus nigra var. pallasina and Pinus brutia which had the greatest viability. By and large, the ecological condition of Kalaleh region (northern slope) proved to be more appropriate than that of Heresar region (southern slope) as far as all the characters studied here; the superiority which can be associated with its higher moisture level and less sunshine leading to a better superior balance. Such factors proved advantageous to the planted species and played a positive role in their success.