بخشي آموزش كنترل تكانه بر پردازش هيجاني، تكانشوري و حواس پرتي دانش آموزان مبتلا به اختلال رياضي

The effectivness of impulse control training on emotional processing, impulsivity and distractibility of students with dyscalculia

هدف اين مطالعه بررسي اثر بخشي آموزش كنترل تكانه بر پردازش هيجاني، تكانشوري و حواس پرتي دانش آموزان مبتلا به اختلال رياضي بود. اين پژوهش آزمايشي و از نوع پيش آزمون وپس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان پسر سال دوم و سوم مقطع راهنمايي شهرستان اردبيل در سال تحصيلي 91-90 تشكيل مي دهند. آزمودني هاي پژوهش شامل 40 دانش آموز داراي اختلال رياضي بود كه از ميان دانش آموزان پنج مدرسه راهنمايي شهر اردبيل به صورت تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل(20 نفر براي هرگروه) گمارده شدند. براي جمع آوري داده‌ها ازپرسشنامه پردازش هيجاني، تكانشوري و حواس پرتي استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس(MANCOVA) نشان داد برنامه درماني كنترل تكانه بر پردازش هيجاني، تكانشوري و حواس پرتي تاثير دارد به اين صورت كه منجر به كاهش هيجانات منفي، تكانشوري و حواس پرتي دانش آموزان داراي اختلال رياضي مي شود. اين نتايج نيز تلويحات مهمي در زمينه پيشگيري، آسيب شناسي و درمان اين اختلال دارد.

The purpose of this study was to investigate the effectivness of impulse control training on emotional processing, impulsivity and distractibility of students with dyscalculia. This research was an experimental study including pre-tests and post-tests with a control group. The statistical universe of the study included all second-grade and third-grade high school male students in Ardebil city in the academic year 1390-91 (A.H.). The subjects of the study included 40 students with dyscalculia chosen through simple random sampling from among the students of five high schools in Ardebil city. They were assigned to two groups of control and expermental (20 students in each group). To gather data, the questionnaires of emotional processing, impulsivity, and distractibility were used. The results of multivariate analysis of covariance (MANCOVA) showed that the treatment program of impulse control influenced emotional processing, impulsivity, and distractibility, so that it led to a reduction in negative emotions, impulsiveness and distractibility in students with dyscalculia. These results also have important implications in the field of prevention, pathology and treatment of this disorder.