مطالعه مقايسه اي بر قوانين، خط مشي ها و دستورالعمل هاي حق دسترسي بيمار به پرونده الكترونيك سلامت در كشورهاي استراليا، كانادا و نيوزلند در مقايسه با ايران

A comparative study on laws, policies and procedures of patient access to electronic health record in selected countries

زمينه و هدف: از منافع دسترسي به پرونده براي بيماران اين است كه به آنها اجازه داده شود تا درك بهتر از شرايط و درمان شان بدست آورند. هدف اين پژوهش مقايسه خط مشي ها و قوانين حق دسترسي بيمار به پرونده الكترونيك سلامت در كشورهاي استراليا، كانادا، نيوزلند و مقايسه آن با ايران بود. روش بررسي: مطالعه از نوع توصيفي - تطبيقي است كه قوانين، خط مشي و رويه هاي حق دسترسي بيمار به پرونده الكترونيك سلامت خود در كشورهاي استراليا، كانادا، نيوزلند و مقايسه آنها با ايران بررسي كرده است. ابزار جمع آوري داده ها به شكل فيش برداري بوده است كه از طريق مطالعات كتابخانه اي مقالات، كتب، مجلات و پايگاه هاي اطلاعاتي همچونPubmed صورت گرفته و مقايسه شده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه هر چهار كشور به طور معمول داراي تعدادي قوانين، خط مشي و رويه در رابطه با حق دسترسي مي باشند؛ اما در هيچ كدام به طور واضح و مشخص ميزان حق دسترسي تعيين نشده است. نتيجه گيري: در كشورهاي مورد مطالعه پژوهش حاضر قوانين، خط مشي ها و رويه هاي كلي وجود دارد كه در مجموع به حق بيمار در زمينه دسترسي، محرمانگي، افشا يا واگذاري اطلاعات وي اشاره مي كند؛ لذا با توجه به الزام پياده سازي طرح سپاس، لزوم توجه به ايجاد قانون و يا حداقل خط مشي و رويه هاي اختصاصي و بيان كننده جزييات اين مورد كاملاً مشهود مي گردد.

Background and aims: Of the advantages of accessing patients’ records is letting them have a better understanding of their condition and treatment. It can also raise the reliability of consistency and correctness of data in health care system. Therefore, this study was to compare between laws, policies, and procedures concerning patients’ access to electronic health records (EHR) in Australia, Canada, and New Zealand and those in Iran. Method: This study was a comparative, descriptive one, investigating the laws, policies, and procedures of patients’ access right to EHR in selected countries and Iran. The instrument for gathering data was a researcher developed checklist and the data were gathered and compared through relevant websites and reliable electronic resources and articles. Results: The findings of research showed that all four countries usually had some laws, policies, and procedures concerning access right, but in none of them the rate of access has been obviously and specifically determined. Conclusion: Given the necessity of EHR implementation, the requirement of paying attention to codifying a law or at least specific policies and procedures and expressing the details on this issue grows completely apparent.