ميزان مرگ طي سال اول پس از شكستگي استخوان هيپ در بيماران بالاي 65 سال بيمارستان رسول اكرم (ص)

Mortality Rate in the First Year after Hip Fracture in 65 Year Old or Older Patients in Rasool Akram Hospital (Tehran)

سابقه و هدف: شكستگي هاي استخوان هيپ از شايعترين شكستگي هاي ارتوپدي بويژه در افراد با سنين بالا مي باشند. با توجه به افزايش تعداد افراد سالمند در جامعه ايراني و احتمال بالاي وقوع شكستگي هيپ در سالخوردگان و نياز به اطلاع دقيق از پيش آگهي اين بيماري، مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان مرگ و مير در سال اول بعد از شكستگي هيپ انجام شده است. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعي بر روي تمام بيماران بالاتر از 65 سال مبتلا به شكستگي استخوان هيپ كه طي سالهاي 1384 تا 1389 در بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) تهران بستري بودند، انجام شد. حداقل مدت پيگيري 2 سال بود. پس از 2 سال با استفاده از پرونده بيماران و يا پيگيري تلفني، اطلاعات استخراج و از حيات ايشان اطلاع حاصل گرديد. سن بيماران، جنسيت، نوع شكستگي، نوع جراحي، سوابق بيماري هاي قبلي، مرگ و مير پس از عمل، فاصله زمان مرگ از زمان شكستگي و علت زمينه اي مرگ و مير نيز از پرونده استخراج و مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: تعداد كل بيماران 174 نفر بود، كه 92 نفر (9/52%) مرد و 82 نفر (1/47%) زن بودند. ميانگين سني بيماران 6/7±76 سال بود. در بررسي هاي بعد از عمل 68 بيمار (1/39%) فوت شده بودند. بين جنسيت بيماران با مرگ و مير رابطه آماري معني داري ديده نشد، ولي بين سن بيماران با مرگ و مير ارتباط معني داري وجود داشت، بطوريكه در افراد مسن تر وقوع مرگ بالاتر بود (001/0=p). بين نوع بيماري و نوع جراحي با مرگ و مير نيز رابطه آماري معني داري ديده نشد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر ميزان مرگ و مير يكساله بيماران پس از شكستگي هيپ نسبتاً بالا مي باشد، از اين رو انجام مراقبتهاي پيشگيري و درماني بيشتر در اين گروه از بيماران ميتواند مفيد واقع شود.

ABSTRACT BACKGROUND AND OBJECTIVE: Hip fractures are one the most orthopedic fractures especially among the elderly. Considering the increasing rate of geriatrics and osteoporosis as well in Iran, hip fractures are more likely to happen. Thus determining the factors associated with its prognosis is important. This study aims to evaluate the morbidity and mortality rate of patients with hip fracture during 1 year follow up. METHODS: In this cross-sectional study, all patients with hip fracture who referred to Rasool-Akram training hospital, Tehran from 2005 to 2010 were included. At least follow up was 2 years. After 2 years, data was extracted by the patientsʹ files or telephone follow-up and we were informed that they are alive. Age, sex, type of fracture, type of surgery, past medical history, post-op mortality, time of mortality after fracture, and predisposing factor for mortality were evaluated and analyzed. FINDINGS: Overall 174 patients, 92 males (52.9%) and 82 females (47.1%) with mean age of 76±7.6 years consisted the study population. Postoperative death occurred in 68 patients (39.1%). Patientsʹ gender did not relate significantly with mortality, while age significantly correlates with mortality: the older the patient, the more the mortality rate (p=0.001). There was no significant relationship between underlying diseases and type of operation with mortality rate. CONCLUSION: In conclusion, one year mortality rate of patients with hip fracture is relatively high. We suggest more postoperative and preventive care in this group of patients. KEY WORDS: Hip fracture, Mortality, One year survival.