تحليل مراتب علم الهي در حكمت متعاليه صدرايي

Analysis of the Levels of Divine Knowledge in Sadraean Transcendent Wisdom

چكيده حقيقت علم در حكمت متعاليه صدرايي عين حقيقت وجود، بسيط و داراي سلسله مراتب حقيقي است. اگر چه بر مبناي مشرب عرفا حقيقت علم واحد شخصي است و هر علمي‌‌كه خارج از آن واحد شخصي فرض شود، حقيقت علم نيست، بلكه ظهور همان حقيقت است. تاثيرپذيري مسيله علم الهي و سلسله مراتب آن از متون ديني در نظام حكمت صدرايي بسيار برجسته و مشهود است و مفاهيمي‌‌همچون عنايت، قضا و قدر، كه از متون ديني اقتباس شده‌اند، با مراتب علم الهي قابل تطبيق است. در تحليل و بررسي مراتب علم الهي، تحليل كيفيت علم الهي به ماسوا و مباني كه باعث تقسيم‌بندي علم الهي به مراتب گوناگون مي‌شود، حايز اهميت است. در ‌اين مقاله مراتب علم الهي با توجه به مباني حكمت متعاليه و ارتباط آنها با يكديگر تحليل و بررسي شده است.

Abstract In Sadraean transcendent wisdom, the reality of knowledge is like the reality of existence. As a result, knowledge like existence is simple and hierarchical in nature. In mysticism, reality of knowledge is unique to the unit, and any knowledge that is supposed outside the individual unit is not the truth of knowledge but the appearance of its truth. The effect of religious texts on the discussion of divine knowledge and its hierarchy is paramount in transcendent wisdom. Concepts such as grace, decree and dimension that have been taken from religious texts have been adapted to divine knowledge .In the study of the levels of divine knowledge, its categorization into things and principles that cause division of divine knowledge to various degrees is of prime importance. The present paper aims at studying and analyzing the hierarchical levels of divine knowledge and its interrelationships based on insights taken from transcendent wisdom.