مومنتوم بازده: شواهدي از بورس اوراق بهادار تهران

Return Momentum: Evidence from Tehran Stock Exchange

در اين پژوهش، مومنتوم بازده سهام-يكي از چالشي‌ترين موضوعات دانش مالي طي 2 دهه گذشته- در بورس اوراق بهادار تهران مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسي مومنتوم از روش تشكيل پرتفوي شامل 6438 پرتفوي سهام و آزمون ميانگين بازده پرتفوي‌ها طي دوره 10 ساله 1380 لغايت 1389 انجام شده است. شواهد نشان مي‌دهد در نمونه‌اي شامل 94 شركت كه بخش عمده ارزش بازار بورس اوراق بهادار تهران را تشكيل مي‌دهند استراتژي‌هاي معاملاتي مبتني بر مومنتوم بازده تا دوره ميان‌مدت سودآور مي‌باشد. مدل ريسك سه عاملي فاما و فرنچ (1993) تا دوره ميان‌مدت توانايي توضيح مومنتوم را ندارد و بازده اضافي مومنتوم پس از كنترل ريسك، چالشي براي فرضيه كارآيي بازار به شمار مي‌رود. بنابراين، مومنتوم بازده تا دوره ميان‌مدت، از طريق مدل هاي رفتاري قابل توضيح است و فروواكنشي بازار مي تواند موجب ايجاد مومنتوم ‌باشد. در دوره بلندمدت، مومنتوم بازده ناپديد شده و بازده استراتژي‌هاي مبتني بر مومنتوم بازده نزديك به صفر و غيرمعني‌دار است.

In this research, stocksʹ return momentum (as one of the most challenging issues of finance in the past 2 decades) is studied on Tehran Stock Exchange. The methodology of examining momentum includes forming of 6438 portfolios and testing the mean of these portfolio returns statistically during a 10 year period from 2002 to 2011.The evidence shows in a sample consisting of 94 listed companies which constitutes majority of market capitalization of Tehran Stock Exchange, trading strategies based on return momentum are profitable in midterm. Fama-French (1993) three factor risk model cannot explain momentum in medium term and momentum excess return after adjusting for risk is a challenge to efficient market hypothesis. Therefore, midterm return momentum can be explained by behavioral models and market under reaction can result in momentum. In long-term, return momentum disappears and returns of strategies formed based on return momentum is close to zero and insignificant.