تعيين و محاسبه درجه توسعه يافتگي استان هاي كشور طي دو مقطع (1385- 1375)

مطابق درجه توسعه يافتگي بدست آمده از استان‎ها در سال 1375 و 1385 ميانگين و انحراف معيار درجه توسعه‎يافتگي استان‎هاي كشور در سال‎هاي مذكور براساس روش تاپسيس به ترتيب برابر با 33/0، 061/0، 41/0 و 053/0 و براساس روش تاكسونومي به ترتيب برابر با 15/0 و 067/0، 25/0 و 063/0 بوده است. علت بالاتربودن ميانگين در روش تاپسيس نسبت به روش تاكسونومي، درنظرگرفتن حداقل شاخص ها در نتايج بدست آمده در روش تاپسيس مي باشد. در مباحث علم آمار، براي قياس دو جامعه آماري، جامعه‎اي مطلوبتر مي باشد كه داراي ميانگين بالاتر و پراكندگي (انحراف معيار) كمتري باشد، از آنجايي كه متوسط درجه توسعه‎يافتگي استان‎هاي كشور در سال 1385 نسبت به سال1375 در هر دو روش تاپسيس و تاكسونومي افزايش يافته و پراكندگي (انحراف معيار) درجه توسعه يافتگي كشور در سال 1385 نسبت به سال 1375 در هر دو روش تاپسيس وتاكسونومي كاهش يافته است، لذا وضعيت توسعه يافتگي جامعه در سال 1385 نسبت به سال 1375 بهبود يافته است، اما چنانچه مقايسه بوسيله شاخص دامنه تغييرات صورت پذيرد، مي بايست اذغان داشت كه اگرچه متوسط درجه توسعه يافتگي استان هاي كشور در سال 1385 نسبت به سال1375 در هر دو روش تاپسيس وتاكسونومي افزايش يافته، اما شكاف درجه توسعه يافتگي بين استان هاي كشور بيشتر شده است. پيشنهاد مي شود كه در راستاي ماده 180 قانون برنامه پنجم توسعه كه توجه به تعادل بخشي مناطق و توازن منطقه اي را مدنظر قرار داده است، مبالغي را در بودجه سالانه كشور پيش بيني نموده تا براساس نتايج بدست آمده از اين مقاله در امور عمران و آبادي استان ها و مناطقي كه از لحاظ شاخص هاي توسعه يافتگي زير متوسط توسعه يافتگي كشورهستند، هزينه نموده و از اين طريق بتوان فاصله اين مناطق را با سطح متوسط توسعه يافتگي كشور كمتر نمود.