بررسي و شناخت مولفه ها و مقوله هاي قدرت‌ساز تمدن اسلامي

Power-building Constituents and Issues of Persian Islamic Civilization: Review and Recognition

ايران، از دهه آخر قرن بيستم مقارن با تثبيت وضعيت انقلابي خود، پس از يك دوره نسبتاً طولاني انزوا و ركود مجدداً به عنوان يك قدرت تاثيرگذار در عرصه بين المللي و نظام جهاني تلاش كرده به ايفاي نقش موثر و ويژه خود بپردازد. تا آنجا كه رهبران عالي نظام بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در سرنگوني رژيم وابسته به غرب از اثرپذيري به نظام سازي، تثبيت و اثرگذاري و حتي به شكل دهي نظام يا هندسه قدرت جهاني روي آوردند. مولفه هاي كه اين اثربخشي و يا به عبارتي اين حوزه مورد علاقه را براي تاثيرگذاري مشخص نمايد از مهمترين بعد اين پژوهش تحليلي را تشكيل مي دهد. بايد توجه داشت كه هر گونه نظام سازي و شكل دهي بدون شناخت اين حوزه يا مولفه ها ميسر نيست و در صورت نبود هر كدام از آنها نمي توان به پيش بيني رفتار سياسي ايران در ساختارسازي آينده اين هندسه قدرت جهاني پرداخت. نگارنده در اين مقاله تلاش كرده تا با روش تحليلي مولفه هاي كليدي تمدن اسلامي ايراني در شكل دهي هندسه جديد قدرت جهاني را به كمك قانون اساسي به عنوان مرجع قانوني و ملي شناسايي و ارايه نمايد. بررسي نظام‌ند اصول قانون اساسي به كمك روش داده بنياد نشان مي دهد كه مقوله‌ها و مولفه‌هاي اثرگذار در شكل گيري قدرت تمدن اسلامي ايراني عبارت‌اند از: كرامت انساني، عدالت محوري، توحيد و حاكميت، امنيت، عدالت، رفاه، آزادي، علم محوري، استقلال همه جانبه، مردم سالاري، سرمايه، وحدت، تعامل بين المللي، هويت اسلامي و ايراني، دين محوري حاكميت مي باشد

Since the late 20th century, contemporary to stability in revolutionary status, Iran, after a rather long period in solitude and stagnation, has reappeared in international scene and seeks to play an effective role in the global system. After the triumph of Islamic revolution and topple of the regime dependent on the West, the Iranian high-ranking officials have turned away from taking effect to system-building, stability and effectiveness and even to shaping structure of global power. Meanwhile, the present analytical study deals with the effectiveness constituents in the global power structure. It is worth noting that any type of system-building devoid of recognizing the domain and the constituents in question is impossible; if not existing, the prediction of political behavior by Iran in future structuring of the global power could be inconceivable.