خوانشي انتقادي از نظريه فيلم زيگفريد كراكاور

A Critical Reading of Siegfried Kracauerʹʹs Film Theory

زيگفريد كراكاور، كه يكي از نظريه پردازان واقع گراي سينما به شمار مي رود، هم زمان با سينما به دنيا آمد و روند زندگاني او با فرايند تكوين سينما مقارن بود. وي تلاش كرد تا در نظريه فيلم (1960 م) خود يك نظريه نظام مند سينما به دست داده و علاوه بر تعريف رسانه اي كه تازه متولد شده بود، تفكيك هاي ساختاري و غايت شناختي ميان اين رسانه و ديگر ژانرهاي هنري قايل شود. مقاله حاضر درآمدي انتقادي بر نظريه فيلم كراكاور است كه تحت سرفصل هايي متفاوت با سرفصل هاي خود نويسنده در كتاب نظريه فيلم ارايه شده است. سرفصل ها و تقسيمات منظورشده در اين مقاله تحت تاثير نظريه سيستم هاي اجتماعي نيكلاس لومان شكل گرفته اند. در اين مقاله به مطالعه ساختار سينما يعني عناصر تشكيل دهنده آن (عناصر بصري، زمان و مكان، طراحي صحنه، بازيگري و عناصر صوتي) و روابط ميان اين عناصر (تدوين و مونتاژ، داستان و فيلم نامه، و نظم حاكم بر سينماي مستند و تجربي)، و همچنين اهداف اجتماعي سينما، آنگونه كه در نظريه فيلم كراكاور ترسيم شده اند، خواهم پرداخت. سپس، خوانشي مختصر از مهم ترين منتقدان كراكاور به دست خواهم داد و در نهايت بر مقاله انتقادي ريچارد كرليس متمركز خواهم شد كه در سال 1970 م منتشر شده و به نظر مي رسد كه تمام انتقادات كليدي طرح شده به وسيله ديگر منتقدان را يكجا در خود جمع آورده است.

As one of the realist film theorists Siegfried Kracauer was born contemporary to the advent of cinema and his life was set againstcaincided with cinematic developments. In his Theory of Film (1960) he tried to offer a systematic film theory in order to define the new born medium and thereafter, using structural and teleological distinctive, and to distinguish it from other artistic genres. This article is a critical introduction to Kracauerʹs Theory of Film and is organized under chapter headings different from those available in the book itself. The chapter headings and divisions applied in this article are carried out following the social systems theory of Niklas Luhmann. This article would discuss the structure of cinema, namely its basic components (visual elements, time and space, set design, acting, and sound), the relations of these components (editing, story and script, and the dominant orders in documentary and experimental cinema) and its social purposes, as depicted in Kracauerʹs Theory of Film. Thereafter, there would be concise discussion about the most important critiques on Kracauer only to finally focus on Richard Corlissʹs 1970 article in which all the key critical views on Kracauer film theory are gathered and presented.