نگاهي كاربردشناختي به كلام امام خميني(ره) درمورد اصل ولايت فقيه؛ بررسي انواع پيش انگاري ها

Pragmatic Considering of Imam Khomeini´s speech on Velayat-e Faghih Principle; Surveing types of presuppositions

در اين پژوهش كه روش آن از نوع توصيفي- تحليلي است، سعي داريم چهل و سه جمله ي امام خميني(ره) درمورد اصل ولايت فقيه را براساس انواع پيش انگاري ها بررسي و تحليل كنيم. نتايج تحقيق نشان مي-دهد پيش انگاري هاي وجودي، واقعيت پذير، واژگاني، ساختاري و واقعيت ناپذير در كلام امام(ره) وجود داشتند؛ اما پيش انگاري خلاف واقع در كلام وي مشاهده نشد. نبود اين پيش انگاري در كلام امام(ره) بيانگر اين است كه اساساً موضوع ولايت فقيه امر و موضوعي خلاف واقع نيست بلكه واقعيت وجودي دارد. از ميان پيش انگاري هاي موجود در كلام امام(ره)، پيش انگاري وجودي با درصد فراوانيِ 70% نسبت به ساير پيش انگاري ها بسامد بيشتري داشته است. نتيجه ي آزمون آماري كاي دو نيز نشانگر اين است كه ميان بسامد اين پيش انگاري با بسامد پيش انگاري واژگاني - كه رتبه ي دوم فراواني را دارد- و بالطبع با ساير پيش انگاري ها كه بسامد كمتري دارند، تفاوت معناداري وجود دارد. در پيش-انگاري وجودي، امام داشتن دانش مشترك در سه زمينه را درست دانسته است يا اينكه مخاطبان كلام امام (ره) اين فرض ها را از پيش مي دانسته اند. اين فرض ها يا دانش هاي قبلي عبارت اند از: دانش مشترك در زمينه ي كلي مباحث فقيه، ولي فقيه و ولايت داشتن فقيه؛ دانش مشترك در زمينه ي مسايل ديني و اعتقادي؛ دانش مشترك در زمينه ي مباحث حكومتي و سياسي كشور. براي اينكه ارتباطي موثر و دو سويه ميان امام(ره) و مخاطبانش شكل بگيرد و عمل انتقال پيام و درك پيام به گونه اي كارآمد رخ دهد، مخاطبان امام(ره) مي بايست علاوه بر داشتن دانش مشترك قبلي درباره ي مباحث مربوط به فقيه، ولي فقيه و ولايت فقيه، درباره ي مسايل ديني و اعتقادي و مباحث حكومتي و سياسي كشور نيز دانش مشترك قبلي داشته باشند تا بتوانند درك درست تري از كلام امام درباه ي ولايت فقيه داشته باشند.

In this research, we seek to analysis Imam Khomeini´s sentences (43 numbers) about "Velayat-e Faghih" based on types of presuppositions. Method used is descriptive-analytic. Findings indicates that there were existential, factive, lexical, structural, non-factive presuppositions in Imam´s speech. But there was not counter-factual presupposition in his speech. Its causion is basically Velayat-e Faghih subject is not counter-factual. In Imam´s speech, existentional presupposition with 70% was more frequencies than other presuppositions. Chi-Square test shows that there is meaningful difference between frequencies of this type of presupposition with occurrence of lexical presupposition and the others. In existentional, Imam have known correctly having shared knowledge in 3 grounds or his addressees have been aware of these assumptions in prir. These assumptions are: shared knowledge on faghih, vali-y-e faghih and his supervising; shared knowledge about religious issues; shared knowledge on governmental and political issues of country. Beause of shaping effective and bi-directional communication between Imam and his addressees and communicating and understnding of massage efficiently, his addresses must possess shared knowledege. This is on faghih, vali-y-e faghih and his supervising and also on religious issues and governmental and political issues of country. Because of having more correct understanding of Imam´s speech about Velayat-e Faghih.