ابيات شاهنامه فردوسي در تاج‌المآثر نظامي

Ferdowsi’s Sh?hn?meh Verses in Taj ol-Ma?ser

يكي از كارهاي لازم و ضروري كه در زمينه شاهنامهپژوهي بايد انجام گيرد، گردآوري و بررسي ابيات پراكنده شاهنامه در متون كهن فارسي است. هدف چنين پژوهشي در وهله نخست، ياري در تصحيح متن شاهنامه است. ازآنجاكه ميان تاريخ انجام شاهنامه (400 ق.) تا قديم‌ترين نسخه آن، فلورانس، (614 ق.) بيش از دويست سال فاصله زماني وجود دارد و از سده هفتم و هشتم كمتر از ده نسخه وجود دارد، مصحّح شاهنامه ناچار است در كار خود، غير از دست‌نويس‌هاي كتاب، از هر ماخذ ديگري كه به تصحيح اين متن ياري رساند، بهره بگيرد. از جمله اين مآخذ جانبي، ابيات پراكنده شاهنامه در متون سده‌هاي ششم تا هشتم است كه دست‌نويس‌هاي كهني از آنها بر جاي مانده است. اين نوشتار، كتاب تاج‌المآثر را به عنوان يك نمونه برجسته از اين منابع برگزيده و بر آن است تا ابيات شاهنامه را از اين كتاب استخراج و با متن شاهنامه مقابله كند.

Of the most essential tasks should be done in the field of researches on Sh?hn?meh is collecting and analyzing its sporadic verses in other works of Persian old literature. The purpose of such approach is Sh?hn?meh correction. Since there is a 200 years gap between the time Sh?hn?meh was composed (400 AH) up to the time of its earliest version(Florence, 614 AH) and since there are almost some other versions belonging to 7th and 8th centuries AH (less than 10 versions) the Sh?hn?meh corrector must consider every other sources beside existing manuscripts of the book. Among the side sources, there are some sporadic verses of Sh?hn?meh in the texts of 7th and 8th centuries which have remained as handwritten manuscripts. Taj al-moaser, as a prominent example of above mentioned sources, is the book has been chosen to extract the Sh?hn?meh verses to be compared with their positions in Sh?hn?meh itself.