مقايسه دو روش ديسك ديفيوژن و واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR) در شناسايي سويه‌هاي استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين (MRSA)

Comparison of Disk Diffusionand "PCR" methods for determination of Methicillin- resistant Staphylococcus Aureus (MRSA) strains

زمينه: افزايش شيوع استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين (MRSA) در جوامع مختلف به روشني ديده مي‌شود و اين مسيله درمان بيماران مبتلا به عفونت‌هاي ناشي از اين باكتري را با مشكلات جدي مواجه كرده است. بنابراين اين بررسي با هدف مقايسه روش‌هاي فنوتيپي (روش ديسك ديفيوژن) و ژنوتيپي (روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR) جهت تشخيص استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين (MRSA) جدا شده از بيماران بيمارستان مركزي شهر اراك انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين بررسي توصيفي مقطعي تعداد 100 نمونه استافيلوكوكوس اوريوس درمدت يكسال از بيماران بيمارستان مركزي شهر اراك جداسازي و مورد آزمايش قرار گرفت. ابتدا حساسيت نمونه‌ها نسبت به ديسك سفوكسيتين و اگزاسيلين به‌روش ديسك ديفيوژن مورد بررسي قرار گرفت. سپس وجود ژن mecA در سويه‌هاي مذكور با روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR) ارزيابي شد و يافته ها از نظر حساسيت و ويژگي با هم و با استفاده از نرم‌افزارSPSS ويرايش 15 و آزمون كاي دو مقايسه گرديد. يافته‌ها: از 100 نمونه جدا شده از بيماران، 75 (75 درصد) نمونه به‌روش اگزاسيلين ديسك ديفيوژن، نسبت به اگزاسيلين مقاوم بودند، اما در روش سفوكسيتين ديسك ديفيوژن، 83 (83 درصد) نمونه نسبت به سفوكسيتين مقاومت داشتند، كه البته سه نمونه مقاوم بدون ژن mecA بودند، در روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR)، 80 نمونه (80 درصد) داراي ژن mecA گزارش شد. كه به‌ترتيب داراي حساسيت و ويژگي 75/93، 100، 100 درصد و100، 85، 100 درصد بودند. نتيجه‌گيري: يافته‌ها، بيانگر اين است كه روش اگزاسيلين ديسك ديفيوژن هرچند روشي فنوتيپي و ساده مي‌باشد اما نسبت به‌روش سفوكسيتين ديسك ديفيوژن و واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR) از حساسيت كمتري برخوردار است و جهت شناسايي استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين (MRSA) روشي قابل اطمينان نمي‌باشد. همچنين وجود سويه‌هايي با مقاوم نسبت به سفوكسيتين بدون ژن mecA، احتمالاً بيانگر بروز نوع ديگري از مقاومت و يا بروز نوعي موتاسيون در استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي‌سيلين مي‌باشد.

Background: Increasing prevalence of Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) in different communities is clearly visible. Because of this, treatment of patients with infections caused by those bacteria has fallen into critical troubles .Current study, therefore, is aimed to compare phenotypic (disk diffusion) and genotypic (PCR) methods for fast diagnosis of methicillin-resistant strains, isolated from patients of Arak Central Hospital Materials and Methods:In a cross sectional study whithin one year of period , a total of 100 samples were taken and tested from the patients of Arak hospital (located in the central part of Iran) . Isolatesʹ sensitivity to Cefoxitin Disk and Oxacillin was confirmed through disk diffusion. Using PCR , the isolates were tested for the presence of mecA gene. Results were compared from the points of sensitivity and specificity by application of chi square test in SPSS software.. Results: Seventy five) 75%) out of the total 100 samples (through oxacillin disk diffusion method , already isolated from patients were resistant to oxacillin. Meanwhile, 83(83%) of cefoxitin disk diffusion method samples’ were resistant to cefoxitin. Three resistant samples to cefoxitin were negative for mecA gene and 80 (80%) samples were positive for mecA gene using PCR. Sensitivity were respectively 93.75% , 100% , and specificity were 100% and 100% , 85% , 100 Conclusion: Findings indicate that oxacillin disk diffusion method is a simple phenotypic method, however, it has lower sensitivity compared to cefoxitin disk diffusion and polymerase chain reaction (PCR) methods. Therfore, it is not recommended for detection of Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA). Existence of strains resistant to cefoxitin without mecA gene, shows the outset of another type of resistance or mutation in Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) .