تاثير جلسات آموزش مهارت هاي زندگي بر وضعيت رضايت زناشويي پرسنل پرستاري زن شاغل در بيمارستان هاجر (س) شهركرد: يك مطالعه كارآزمايي باليني

Effectiveness of life training skills on marital satisfaction of female nurses in Hajar Hospital in Shahrekord city- a clinical trial

زمينه و هدف: رضايت زناشويي از جمله عوامل مرتبط با سلامت روان و استرس شغلي پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير جلسات آموزش مهارت هاي زندگي بر وضعيت رضايت زناشويي پرسنل پرستاري زن شاغل در بيمارستان هاجر(س) شهركرد انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي كه از نوع پيش آزمون– پس آزمون بود، 43 نفر از پرسنل پرستاري زن شاغل در بيمارستان هاجر(س) شهركرد در سال 1390 به روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه مشخصات فردي و فرم كوتاه پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ بودند. به منظور ارزيابي اثر آموزش مهارت هاي زندگي در افزايش رضايت زناشويي، در ابتدا و يك ماه پس از آموزش، پرسشنامه رضايت زناشويي توسط پرستاران تكميل شد و ميزان رضايت در دو مرحله آزمون مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمرات رضايت زناشويي قبل از مداخله، 6/23±09/135 و پس از مداخله 75/22±93/179 بود كه اين تفاوت از نظر آماري معنادار بود (001/0?P)؛ لذا مداخله موجب ارتقا وضعيت رضايت زناشويي پرستاران شد. در بين عوامل دموگرافيك تنها سن با رضايت زناشويي ارتباط معناداري نشان داد (018/0=P و 498/0=r). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي زندگي تاثير مثبتي در افزايش رضايت زناشويي پرستاران زن داشت؛ لذا پيشنهاد مي گردد كه آموزش مهارت هاي زندگي براي پرستاران متاهل به طور دوره اي انجام شود.

Background and aims: Marital satisfaction is one of the related factors to nurses’ mental health and job stress. This study was done to determine the effectiveness of life training skills on marital satisfaction of female nurses in Hajar Hospital. Methods: In this semi-experimental study, the population of study consisted of all female nurses in Hajar Hospital (2011). The sample included of 43 nurses who were selected through purposeful sampling. The questionnaires used in this study were demographic questionnaire and marital satisfaction questionnaire of Enrich. At the beginning and one month after the life skills training sessions, nurses fulfilled the marital satisfaction questionnaire and data were analyzed in two stages. Results: This study showed that the mean score of the total marital satisfaction before and after the training was 135.09±23.6 and 179.93 ±22.75 respectively. Which was a significant difference (P < 0.001); therefore training life skills improved marital satisfaction. In demographic parameters, age had the only significant relationship with marital satisfaction(r=-0.498, P=0.018). Conclusion: Life skills training were effective to enhance the marital satisfaction of female nurses. It is suggested that life skill training program should be performed on a regular basis for married nurse.