پديد آورندگان :
سنگلجي، بهرام نويسنده انجمن ام اس ايران, , , زند سليمي، يحيي نويسنده كارشناس، مهندسي بهداشت محيط، مركز تحقيقات بهداشت محيط، دانشگاه علوم پزشكي كردستان، سنندج، ايران (مولف مسيول) تلفن:6661817-0871 , , دستورپور، مريم نويسنده Research Center for Modeling in Health, Institute for Futures Studies in Health, Kerman University of Medical Sciences, Kerman, Iran , , منصوري، طاهره نويسنده Department of Health Education and Health Promotion, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran , , اشرفي نيا، فرزانه نويسنده دانشگاه علوم پزشكي كرمان , , اسماعيل زاده، نيره نويسنده Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran , , اسدي لاري، محسن نويسنده Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran ,
كليدواژه :
MSQOL-54 , كيفيت زندگي , ناتواني , مولتيپل اسكلروزيس
چكيده فارسي :
مقدمه: ناتواني از مهم ترين عوامل تعيين كننده دوره بيماري، درمان و در نتيجه نتايج توانبخشي و كيفيت زندگي در مبتلايان به مولتيپل اسكلروزيس مي باشد. مطالعه حاضر به منظور تعيين رابطه ناتواني و كيفيت زندگي مبتلايان به ام اس انجام شد.
روش ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 325 بيمار مراجعه كننده به بخش فيزيوتراپي انجمن ام اس ايران )تهران( انجام شد. ابزار گردآوري داده ها جهت سنجش كيفيت زندگي پرسشنامه MSQOL-54 و جهت سنجش ميزان ناتواني مقياس EDSS بود. داده ها با بكارگيري تي تست، كاي مربع و رگرسيون خطي در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
نتايج: ميانگين سني بيماران 4/10±1/39 سال بود. تجزيه و تحليل 14 حيطه كيفيت زندگي نشان داد كه بيشترين و كمترين نمره يكفيت زندگي به ترتيب مربوط به حيطه درد (7/25±8/67) و محدوديت نقش به علت مشكلات جسماني(1/17±31) بود. در مدل رگرسيون خطي نشان داده شد كه ناتواني تاثير معني دار و معكوسي بر دو حيطه تركيبي سلامت جسماني و سلامت روحي-رواني كيفيت زندگي دارد (001/0P ?).
بحث و نتيجه گيري: مطالعه حاضر رابطه ناتواني و متغيرهاي فردي )سن شروع بيماري و جنسيت( را بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس نشان داد. بنابراين به منظور بهبود كيفيت زندگي بيماران، درمان هاي حمايتي براي كاهش ناتواني و حفظ كاركردها در بالاترين سطح ممكن بخصوص در زنان و افراد با سن ابتلاي بالاتر توصيه مي گردد.
چكيده لاتين :
Background: Disability is the most important determinants of disease course, treatment and rehabilitation outcomes and consequently the quality of life in patients with multiple sclerosis. The aim of the present study was to determine the relationship of disability and quality of life in multiple sclerosis patients.
Methods: This cross-sectional study was performed on 325 patients referred to the physiotherapy unit of the Multiple Sclerosis Society of Iran (Tehran). Data collection tools were MSQOL-54 questionnaire for evaluating quality of life and Expanded Disability Status Scale (EDSS) for assessing the degree of disability. Data analysis was performed through SPSS16 and using t-test, chi-square test and linear regression.
Results: Mean age of patients was 39.1± 10.4 years. Among 14 domains of quality of life, the highest score was related to pain (67.8 ± 25.7) and the least was related to role limitations due to physical problems (31 ± 17.1). Linear regression model showed significant negative effect of disability on both physical and mental health domains of quality of life (P > 0.001).
Conclusion: The present study showed the association between disability and factors such as age of disease onset and gender and quality of life in multiple sclerosis patients. Therefore supportive care to reduce disability and maintain patients’ functions at the highest possible level, particularly in women and patients with later age of disease onset, in order to improve the quality of life is recommended.
