بررسي رابطه هوش هيجاني و كارآفريني سازماني در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني كرمان

The Relationship between Emotional Intelligence and Organizational Entrepreneurship: a study on personnel of Kerman University of Medical Sciences

مقدمه: در سازمان هاي بزرگ حمايت از كارآفريني در همه سطوح سلسله مراتبي، براي رشد عملكرد و افزايش رقابت، موضوعي حياتي است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي رابطه هوش هيجاني و كارآفريني سازماني در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كرمان بود. روش ها : اين مطالعه يك مطالعه توصيفي تحليلي است، كه به روش مقطعي در سال 1391 انجام شد. براي دستيابي به هدف مطالعه ميزان هوش هيجاني و كارآفريني سازماني 285 نفر از كاركنان ستادي دانشگاه علوم پزشكي كرمان با استفاده از پرسشنامه ي استاندارد Shring براي سنجش هوش هيجاني و پرسشنامه نقابي و بهادري براي سنجش كارآفريني سازماني اندازه گيري شد. نتايج با استفاده از آزمون اسپيرمن در SPSS نسخه 18 تجزيه و تحليل شد. نتايج : از سه مولفه ي كارآفريني سازماني كه شامل ريسك پذيري، پيشگامي و نوآوري است، دو مولفه ي اول با هوش هيجاني كاركنان داراي ارتباط معني داري بود، اما بين نوآوري با هوش هيجاني كاركنان رابطه معناداري وجود نداشت. همچنين بين هوش هيجاني و كارآفريني سازماني كاركنان در بين زنان و مردان، در گروه هاي سني، سابقه خدمت و تحصيلات مختلف، در همه موارد به جز در سطح ليسانس و بالاتر تفاوت معني داري وجود نداشت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به اين كه بين كارآفريني سازماني با هوش هيجاني كاركنان، ارتباط وجود دارد ، شايد بتوان از ارتباط موجود بين اين دو استفاده هاي آموزشي و تربيتي نمود. مثلاً با توجه به اكتسابي بودن هوش هيجاني، شايد بتوان با پرورش و ارتقاي هوش هيجاني ميزان كار آفريني را تقويت و پرورش داد.

Background: Entrepreneurship support, at all hierarchy levels, is a crucial issue for increasing performance and enhancing competition in large organizations. The main objective of this study was to investigate the relationship between staff’s emotional intelligence and organizational entrepreneurship in Kerman University of Medical Sciences. Methods: This descriptive-analytic study was performed in a cross-sectional form in 2012. A total of 285 employees of Kerman University of Medical Sciences were evaluated in regard to their emotional intelligence using Shring standard questionnaire and organizational entrepreneurship using Neghabi & Bahadori questionnaire. Data were analyzed using Spearman test and through SPSS18 software package. Results: Among three components of organizational entrepreneurship, that is risk of entrepreneurship, pioneering and innovation, the first two components showed significant relationship with emotional intelligence. There was no significant relationship between emotional intelligence and organizational entrepreneurship based on sex, age group, job experience and educational level except for bachelor and above degrees. Conclusion: We might benefit from the relationship between emotional intelligence and organizational entrepreneurship for educational purposes; for example, by improving emotional intelligence, organizational entrepreneurship can be enhanced.