تاثير آموزش بر مسيوليت‌پذيري و كنترل متابوليك افراد مبتلا به ديابت تيپ يك و والدين

Effect of education on accepting responsibility and metabolic control of type I diabetics patients and their parents

زمينه و هدف: به‌منظور تغيير شيوه زندگي، كنترل بهتر بيماري و احساس مسيوليت بيشتر، افزايش آگاهي و درك بيماران ديابتي از اهميت بيماري، عوارض و درمان آن لازم است. هدف از اين مطالعه، تعيين تاثير آموزش بر مسيوليت‌پذيري و كنترل متابوليك افراد ديابتي بود. روش تحقيق: در اين مطالعه نيمه‌تجربي، 40 نفر از مبتلايان به بيماري ديابت، با روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف، انتخاب و به همراه خانواده خود براي آموزش دعوت شدند و پرسشنامه مسيوليت‌پذيري خانواده افراد ديابتي DFRQ (Diabetes Family Responsibility Questionnaire) را كه شامل 17 سوال بود، قبل و 3 ماه پس از آموزش تكميل كردند. نمونه قند خون صبحگاهي و هموگلوبين گليكوزيله بيماران نيز در دو نوبت قبل و بعد از مداخله، اندازه‌گيري شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ويرايش 5/16) و با استفاده از آزمون‌هاي آناليز واريانس، تست تي مستقل و زوج و ضريب همبستگي پيرسون، در سطح معني‌داري 05/0P < انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران، 05/6±25/14سال بود كه 5/62 درصد آنها زن بودند. ميانگين قند خون صبحگاهي، هموگلوبين گليكوزيله و نمره مسيوليت‌پذيري بيماران (001/0P=) و مراقبين (009/0P=)، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معني‌دار داشت. ميانگين نمره مسيوليت‌پذيري بيماران بر حسب سن تفاوت معني‌دار داشت (001/0P=) ولي برحسب جنس بيمار و تحصيلات والدين، تفاوت معني‌دار نداشت. بين نمره مسيوليت‌پذيري بيماران با سن بيمار (002/0P=)، و با مراقبين (004/0P=) رابطه منفي و معني‌داري به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: كاهش ميانگين هموگلوبين گليكوزيله بيماران پس از آموزش، نشان مي‌دهد كه پس از آموزش، بيماران، از سطح ضعيف كنترل متابوليك به سطح قابل قبول مي‌رسند.

Background and Aim: In order to change your lifestyle and improve disease control and responsibility, increased awareness and understanding of the importance of diabetes complications, and its treatment is necessary. The present study aimed at assessing the effect of education on accepting responsibility and metabolic control of type I diabetics and their parents. Materials and Methods: In this quasi-experimental study with purposive sampling, 40 type I diabetics and their respective families were summoned and received education for three months .Then, they filled out Diabetes Family Responsibility Questionnaire (DFRQ). Besides, FBS and glycosylated hemoglobin of the subjects were tested before education and 3 months later laterFinally, data analysis was done by means of SPSS software (version 16.50 using statistical ANOVA, independent T ,paired T, and Pearson’s coefficient) at the significant level P < 0/05. Results: Mean age of the patients was14.25±6.05 years among whom 62.5% were females and 37.5% males. Mean FBS and hemoglobin glycosylated of the patients, and their parents’ responsibility acceptance before and after intervention had a significantdifference (P=0/001). Mean responsibility acceptance score regarding a patient’s age and his/her father’s job was statistically significant (P=0/009), but the patient’s sex and education were not significant (P=0/001). Between patients’ responsibility (P=0/002) and parents’ responsibility(P=0/004) acceptance score on the one hand, and the patients’ ages,on the other, a negative significant relationship was obtained. Conclusion: Mean reduction in glycosylated hemoglobin after education shows that metabolic control of patients has an acceptable level. Key Words: Education; Responsibility; Metabolic Control; Diabetes type one; Parents