بررسي جايگاه زيربخش هاي كشاورزي در ميان بخش هاي اقتصادي استان اصفهان (با روي‌كرد داده-ستانده)

Analyzing Situations of Agricultural Sub-sectors among Sectors of Isfahan Province Economy (based on Input-Output Approach)

با توجه به محدوديت و كميابي منابع، شناسايي و تعيين بخش هاي كليدي اقتصاد از منظر سياست گذاري از اهميت ويژه اي برخوردار است. هدف از اين پژوهش شناسايي بخش هاي كليدي اقتصاد استان اصفهان و تعيين جايگاه زير بخش هاي كشاورزي مي باشد. بدين منظور جدول داده- ستانده‌ي استان اصفهان براي سال 1380 بر اساس روش سهم مكاني تعميم يافته AFLQ در 69 بخش تهيه گرديد. با استفاده از اين جدول و روش حذف فرضي اهميت بخش هاي اقتصادي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد دو زيربخش از گروه كشاورزي (زيربخش زراعت و باغ‌داري و بخش دامداري، مرغداري، پرورش كرم ابريشم و زنبور عسل و شكار) به عنوان بخش هاي كليدي اقتصاد استان اصفهان محسوب مي شوند. هم‌چنين دو زيربخش از گروه صنايع وابسته به كشاورزي (ساخت محصولات غذايي و انواع آشاميدني‌ها و ساخت منسوجات) در گروه بخش هاي كليدي اقتصاد اين استان قرار دارد. در ميان ساير بخش‌ها، بخش ساخت فلزات اساسي رتبه‌ي نخست را به خود اختصاص داده است.

In view of scarcity and restriction of the resources, identification of key sectors in the economy has great importance in policy making. The aim of this paper is to identify key sectors in Isfahan province and investigate situation of agricultural sub-sectors. For doing that, Isfahan Input-Output table for 2001 has been generated based on location quotient method (AFLQ) for 69 sectors. This table and hypothetical extraction method was used to investigate the importance of economic sectors. The results reveal that the two sub-sectors of agriculture (cultivation, horticulture sector and animal husbandry, aviculture, sericulture and apiculture sector) are key sectors. Also, two sectors of agricultural-related industries (food products and beverages manufacture and textiles manufacture) are viewed as key sectors. The sector of basic metals has a first rank among other key sectors.