تعيين برنامهي زراعي استان فارس با استفاده از رهيافت برنامهريزي مطلوبيت-كارا

Determination of agricultural programming in Fars Province using utility-efficient programming approach

برنامه ريزي براي بهره برداري مطلوب از منابع و عوامل توليد در مديريت كشاورزي اهميت ويژه يي دارد. كشاورزي فعاليتي است همراه با مخاطره و نبود حتميت، و لازم است كه در تعيين و ارزيابي برنامههاي زراعي به اين موضوع توجه شود. در مطالعهي حاضر، طرحهاي زراعي براي استان فارس با استفاده از روش برنامهريزي مطلوبيت-كارا تعيين شد. نتايج نشان داد كه در تمام سطوح خطرگريزي، گندم در الگوي كشت مدل وجود دارد. سطح زيركشت چغندرقند با افزايش مقدار خطرگريزي كاهش و گوجه فرنگي در نهايت از الگوي كشت مدل حذف ميشود. افزون برآن، در هيچ سطحي از خطرگريزي پياز وارد الگوي كشت مدل نگرديد. نتايج دلالت بر آن دارد كه دخالت دولت ميتواند منجر به كاهش خطر توليد و در نتيجه افزايش سطح زيركشت محصول خاصي (مانند گندم) شود. بنابراين، هدفمند كردن دخالتهاي دولت و عمل به نحوي كه هزينهي چونين سياستهايي كمتر و منافع اجتماعي آن بيشتر شود، ضروري به نظر ميرسد.

Programming for favorable optimization of resources and production factors is very important in agricultural management. Agricultural activity is combined with uncertainty and it is necessary to take this subject into account. In the present study, Farming Projects in Fars province was prepared with utility-efficient programming. The results showed that at all levels of risk aversion, there was wheat in crop pattern. Sugar beet area decreased with increasing amount of risk aversion and tomatoes grown was deleted from the crop pattern. In addition, onion did not enter in the model in any level of aversion risk. The results showed that government intervention could lead to reduced production risk and therefore increase the level of a particular product (wheat). Therefore, targeted government intervention with decrease in cost and increase in social profit is necessary.