مقايسه‌ي تاثير سه روش تمرين تركيبي بر مقادير سرمي گرلين و سايتوكاين‌هاي پيش و ضدالتهابي در بيماران مولتيپل اسكلروزيس (MS)

Comparing the Effect of Three Methods of Combined Training on Serum Levels of Ghrelin, Pro and Anti-inflammatory Cytokines in Multiple Sclerosis (MS) Patients

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس يك بيماري التهابي و مزمن دستگاه عصبي مركزي همراه با اتيولوژي ناشناخته است. با توجه به اثرات مثبت فعاليت ورزشي در بيماران مبتلا به اين بيماري، هدف از پژوهش حاضر، مقايسه‌ي تاثير سه روش تمرين تركيبي بر مقادير سرمي گرلين، TNF-? و IL-10 در اين بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بود. روش بررسي: بدين منظور، 48 نفر از بيماران MS با EDSS (Expanded Disability Status Scale) 2 تا 3 به‌صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند و به‌طور تصادفي به چهار گروه تجربي يك (يك جلسه تمرين مقاومتي و سه جلسه تمرين هوازي در هفته)، تجربي دو (دو جلسه تمرين مقاومتي و دو جلسه تمرين هوازي در هفته)، تجربي سه (سه جلسه تمرين مقاومتي و يك جلسه تمرين هوازي در هفته) و كنترل تقسيم شدند. آزمودني‌ها به مدت هشت هفته و چهار جلسه در هفته پروتكل‌هاي تمريني مد نظر را اجرا كردند. نمونه‌هاي خوني پنج روز قبل و 72 ساعت بعد از آخرين جلسه‌ي تمرين جمع‌آوري شد. يافته‌ها: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون آماري ANOVA و آزمون تعقيبي شفه نشان داد؛ مقادير IL-10 در گروه تجربي سه افزايش معناداري نسبت به گروه تجربي يك و دو داشت، اما تغييرات آن در هر سه گروه تجربي نسبت به گروه كنترل معنادار نبود. در مقادير TNF-? و گرلين سرمي تفاوت معناداري بين گروه‌ها مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات تركيبي با تاكيد بر تمرين قدرتي باعث افزايش مقادير سايتوكاين‌هاي ضدالتهابي و متقابلاً كاهش سايتوكاين‌هاي پيش التهابي مي‌شود، اما در خصوص اينكه كدام نوع از تمرينات تركيبي اثرات بهتري در بيماران MS به‌دنبال دارد، نياز به انجام مطالعات بيشتري در آينده است. همچنين، در رابطه با بهبود مقادير گرلين سرمي در بيماران MS، مطالعات بيشتري با دوره‌هاي تمريني طولاني‌تر همراه با رژيم غذايي مناسب مورد نياز است. واژگان كليدي: تمرين تركيبي، بيماري MS، TNF-?، IL-10، التهاب

Background and Objective: Multiple sclerosis is an inflammatory, chronic demyelinating disease of the central nervous system with unknown etiology. Due to the positive effects of exercise in patients with MS, we aimed to compare the effects of three combined exercise methods on serum levels of ghrelin, TNF-? and IL-10 in these patients. Materials and Methods: Forty- eight MS patients with EDSS 2 to 3 voluntarily participated in this study and were randomly divided into four groups; experimental-1 (one session of resistance training and three sessions of aerobic training per week), experimental-2 (two sessions of resistance training and two sessions of aerobic training per week), experimental-3 (three sessions of resistance training and one session of aerobic training per week) and a control group. The subjects performed four sessions of training protocol per week for eight weeks. Blood samples were collected 5 days before and 72 hours after the training program. Results: The results of the data analysis using ANOVA and post hoc Scheffe test indicated that IL-10 levels significantly increased in the experimental group-3 than in groups one and two, but these changes were not statistically significant in the three experimental groups compared to the control group. The serum levels of TNF-? and Ghrelin were not significantly different among the groups. Conclusion: It seems that concurrent combined training with an emphasis on resistance training leads to increased levels of anti-inflammatory cytokines and reduces pro-inflammatory cytokines. However, decision on the best type of training programs in concurrent or combined training for MS patients calls for further research. As related to the improvement of serum Ghrelin levels in patients with MS, further studies with longer periods of exercises along with a proper diet is required. Keywords: Combined training, MS disease, TNF-?, IL-10, Inflammation