ديپلماسي فرهنگي ايران در خاورميانه؛ تحول ارتباطات و لزوم كاربرد ابزارهاي نوين

Cultural Diplomacy in the Middle East: Community Evolution and the Need to Use New Tools

ايران با وجود داشتن ارزش‌ها و انگاره‌هاي فرهنگي مشترك با ديگر كشورهاي خاورميانه، در ديپلماسي فرهنگي در اين منطقه ضعف‌ها و چالش‌هايي دارد. ايران‌هراسي و شيعه‌هراسي تبليغ‌شده در كشورهاي خاورميانه، دو چالش مهم كارآمدي ديپلماسي ايران در اين منطقه هستند. اين مقاله با توجه به گسترش ابزارهاي ارتباطي بين مردم و جوامع، همچنين تحول معنا و مفهوم ديپلماسي استدلال مي‌كند كه ديپلماسي فرهنگي نيازمند ابزارهاي نوين غيررسمي‌، عمومي و فراگير است كه مخاطب آنها بيشتر، مردم كشورهاي خاورميانه (و نه دولت‌هاي آنها) باشند. استفاده از رسانه‌هاي جمعي و ديپلماسي عمومي، سايبر ديپلماسي، زبان فارسي، شيوه‌هاي نمادسازي و تصويرسازي مشترك مهم‌ترين روش‌ها و ابزارهاي نويني هستند كه براي افزايش كارآمدي ديپلماسي فرهنگي ايران پيشنهاد شده‌اند.

Cultural diplomacy can play an important role in improving the status of a country through imposing influence on perceptions, beliefs and identities of other countries’ people. Iran has some challenges in its cultural diplomacy in Middle East, although it has common cultural values and tenets with other countries in that region. The two important challenges for Iran’s culture diplomacy are the Shiite phobia and Iran phobia which have been propagated in the Middle East countries. In regarding to extension of communication tools between people and societies their communities and also change in the meaning of diplomacy, this paper argues that cultural diplomacy requires new tools and ways that will be informal, public, comprehensive and their audiences will be people , not states, of Middle East; usage of mass media and public diplomacy, cyber diplomacy, Persian language, common symbolization and notation are most modern ways and tools for Iran in order to increasing the efficiency of its cultural diplomacy.