نغمه‌هاي ديني به‌مثابه حامي هنرهاي آوايي

The Religious Singing and its Roe in Supporting of Vocal Arts

زبان دين چندان‌ كه بر اصالت خود بماند، مي‌تواند حاوي ظرفيت‌هاي فرهنگي و هنري و از جمله ظرفيت‌هاي موسيقايي باشد. موضع «دين» نسبت به «موسيقي» در اغلب موارد با نگاه فقهي بررسي شده و از موضوع‌هايي كه چندان بدان پرداخته نشده، نسبت «دين» و «هنر» موسيقي است. تفصيل حرمت و حلّيت موسيقي موكول به كتا‌ب‌هاي فقهي و نگاه مقاله حاضر، نگاهي تاريخي و هنري به موسيقي آوايي ديني و تغني و نغمه‌هاي برآمده از آن است. در اين مقاله، عواملي چون اشتياق مردم به دين و وجود وزن و آهنگ در ادعيه، اوراد و متون ديني و در راس آنها كلام‌الله مجيد، سبب رشد هنرهاي آوايي و موسيقايي از درون دستگاه دين شده است. اين امر گذشته از حق دستگاه دين بر گردن هنر، نوعي سلامت نسبي را براي هنرهاي مزبور به ارمغان آورده است.

The position of the religion about the musique is one of the important subjects posed among the passed years. One of questions that merits to be studied in this field, is the relation between religion and music as an promoting and not a corrupting art. Upon this article, the religion can support in some conditions the phonic music and this music can be a source for several services. The article abordes the musical characters of some religious texts, the impacts of religious administration on the art of music, the human vocal ogane, religious music.