كرامت انساني در قرآن كريم و پيامدهاي سياسي - اجتماعي آن

Human Dignity in Holy Quran and Its Socio-Political Consequences

كرامت موهبتي است كه از منظر قرآن مجيد در بين مخلوقات ظاهري خداوند تنها مخصوص آدمي است و هيچ موجود زميني ديگري به اين شرافت توصيف نشده است. در قرآن كريم به دو صورت از كرامت انساني ياد شده است كه نوع تفسير ما در مواجهه با اين دو، مبنايي است براي ساير رفتارها و تصميمگيريها جهت برخورد با نوع انساني و به تبع آن شهروندان جامعه اسلامي. آنچه كه اين مقاله با برگرفتن نگاه تفسيري و روش هرمنوتيك به آن ميپردازد، تجزيه و تحليل آياتي است كه بحث كرامت انساني را در خود جاي دادهاند. نگارندگان در نهايت به اين نتيجه رسيدهاند كه كرامت يك حق سلب نشدني در وجود انسان است كه با توجه به افاضه عقل به اين وجود و دميده شدن روح الهي در كالبدش به او اعطا شده است. البته خود انسان ميتواند اين ارزش ذاتي خود را ناديده بگيرد. اين رويكرد به كرامت انساني الزاماتي را در حوزه سياسي ـ اجتماعي ايجاب ميكند كه هم به شهروندان مربوط ميشود و هم به نظام سياسي.

As God-given asset, dignity is devoted to human being only and none of other terrestrial creatures are so characterized. Based on Holy Quran, human dignity is divided into two kinds the quality of our interpretation of which is the base for our other behaviors, decision making and programs in treatment with Humans and consequently civilians in Islamic society. Possessing an interpretive outlook and hermeneutics method to human dignity oriented verses, authors ultimately conclude that dignity is an inalienable human right that stems from God-given reason and soul in the human being body. Of course, human beings are free to neglect this essential advantage. The approach provides some sociopolitical-related constraints to both civilians and political system.