بررسي اطناب بسط در دو منظومه خسرو و شيرين نظامي و امير خسرو دهلوي

Extended Verbosity in Nizami and Amirkhosrowʹʹs Khosrow va Shirin

منظومه خسرو و شيرين نظامي بهترين منظومه عاشقانه او و جز بهترين داستان‌هاي عاشقانه شعر فارسي است. از رموز موفقيت آن، نحوه استفاده نظامي از عناصر داستان در اين منظومه در قياس با مقلدانش و ديگر داستان پردازان شعر كهن فارسي است. اگر اثر نظامي را با ديگر شاعراني كه در ادبيات كهن منظومه هاي عاشقانه سروده اند، مقايسه كنيم ارزش كار نظامي مشخص مي شود. از جمله ويژگي‌هاي مثبت به كاربردن عناصر داستان در منظومه خسرو و شيرين نظامي پردازش عنصر لحن است كه يكي از مصاديق اصلي اين عنصر، استفاده از ايجاز و اطناب است. در اين مقاله به بررسي اطناب بسط و دو مورد از آن يعني اطناب بسط در وصف و ديالوگ، در خسرو و شيرين نظامي مي پردازيم و براي مشخص شدن ارزش كار نظامي براي خوانندگان محترم، نحوه استفاده از اين عنصر در اثر نظامي را با خسرو و شيرين اميرخسرو دهلوي - كه به زعم بسياري از پژوهشگران، بزرگترين مقلد خمسه نظامي است- مقايسه مي-كنيم.

Khosrow va shirin is the best romantic Mathnavi of Nizami and the old Persian literature. The kind of Nizamiʹs use of story elements in this work is one of its triumph secrets. If we compare this book with the other romantic mathnavis, the value of Nizamiʹs work will be appreciated. The relevant use of the tone element is one of the positive features of using the story elements. Using verbosity and terseness is one of the main examples of the tone element. In this essay we are going to study the extended verbosity and two of its technics in Nizamiʹs khosrow va shirin; furthermore, we compare the use of this element in Nizamiʹs work with Amirkhosrowʹs khosrow va shirin.