تاثير گروه درماني شناختي وجودگرا بر افسردگي و اميدواري والدين فرزندان مبتلا به سرطان

The effect of cognitive existential group therapy on depression and hopefulness of parents with children having cancer

هدف: اين مطالعه به منظور بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي وجودگرا بر افسردگي و اميدواري والدين فرزندان مبتلا به سرطان با استفاده از شيوه نيمه آزمايشي با پيش – پس آزمون و گروه گواه انجام گرديد. روش: 30 والد (24 تا 54 ساله) كه فرزندشان به دليل ابتلا به بيماري سرطان در بيمارستان محك تحت درمان پزشكي قرار داشته و داوطلب شركت در برنامه مشاوره بودند در دو گروه آزمايشي و گواه گمارده شدند. قبل از مداخله درماني، هر دو گروه با آزمون افسردگي بك- II (1996) و پرسشنامه اميد ميلر (1988) مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه آزمايشي در دوازده جلسه 90 دقيقه اي گروه درماني شناختي وجودگرا كه به صورت 2 جلسه در هفته اجرا گرديد شركت نمودند، در حالي كه گروه گواه در اين مدت از هيچ گونه مداخله رسمي روان شناختي استفاده نكردند. در پايان مداخله، هر دو گروه مجدداً با آزمون هاي مذكور مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 براي اجراي آزمون آماري تحليل كوواريانس پردازش شدند. يافته ها: نتايج حاكي از وجود تفاوت معني دار در ميزان افسردگي و اميدواري دو گروه به نفع گروه آزمايش (01/0 > p) بود. نتيجه گيري: گروه درماني شناختي وجودگرا مي تواند در كاهش افسردگي والدين فرزندان مبتلا به سرطان و همچنين در افزايش اميدواري آنان موثر باشد.

Objective: This Study used a semi -experimental method as the pretest – posttest and to evaluate the effectiveness of cognitive-existential group therapy on Depression and Hopefulness of parents with children having cancer. Method: For this purpose 30 parents with children having cancer (24 to 54 years old) were divided randomly into experimental and control groups. Both groups were evaluated with Beck depression Inventory–II (1996) and Miller Hopes Questionnaire (1988), before any remedial intervention. The experimental group received cognitive-existential group therapy in 12 sessions, each lasting 90 minutes (2 sessions per week), but no psychological intervention was applied in control group. At the end of interventions, both groups were reassessed. Data using SPSS-16 software for statistical analysis of covariance test were analyzed. Results: findings indicate significant differences in rates of Depression and Hopefulness between the two groups in favor of experimental group. Conclusion: cognitive-existential group therapy can be effective in decreasing depression and increasing Hopefulness in parents of children with cancer.