مطالعه آنومي‌سياسي در بين دانشجويان ايراني

A Study of Political Anomie among Iranian Students

هدف از پژوهش حاضر بررسي و سنجش آنومي‌سياسي و برخي متغيرهاي مرتبط با آن بر اساس مباني نظري (احساس اثربخشي اجتماعي- سياسي، اعتماد اجتماعي- سياسي، احساس ناعادلانه بودن قواعد و فردگرايي (التزام مدني) در سطح دانشجويان ايراني است. در مباني نظري، آرا دوركيم در باب آنومي‌سياسي مورد بحث و تفسير قرار مي‌گيرد. روش تحقيق از نوع زمينه يابي يا پيمايش است و اطلاعات مورد نظر از طريق يك پرسشنامه محقق ساخته گردآوري گرديده است. جامعه آماري را دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي‌تشكيل مي‌دهد. حجم نمونه حدود 350 نفر برآورد گرديد كه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده‌اند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه آرا پاسخگويان (دانشجويان نمونه) نشان‌دهنده وجود حد بالاتر از متوسط آنومي‌سياسي است. يافته‌هاي ديگر حاكي از اين بود كه احساس اثربخشي اجتماعي- سياسي در سطحي كمتر از متوسط، اعتماد اجتماعي- سياسي و متغير ناعادلانه بودن قواعد در سطحي نزديك متوسط، و متغير فردگرايي (التزام مدني) در سطح متوسط در دانشجويان مشاهده مي‌شود.

The main objective in this paper is to survey the level of political anomie among Iranian students using some theoretical Concepts such as: feeling of effectiveness on sociopolitical issues; sociopolitical trusts; and the feeling toward the rules and regulations. Theoretical arguments, including Durkheim’s theoretical reflections on political anomie, are presented. Field survey is the applied method of collecting data through a researcher made questionnaire. Students of Islamic Azad University constituted the statistical population of this research. A sample of 350 respondents completed the questionnaire. Cluster sampling applied to the selection of students. Findings show that respondents suffer from political anomie at the rate of higher than average on a five points scale. Respondents also express low effectiveness on sociopolitical issues; their feeling of sociopolitical trust and civic obligations are average on this scale.