تحليل گفتماني نقش توهم توطيه و تاثير آن بر توسعه ‌نيافتگي سياسي ايران معاصر

Conspiracy Discourse and its Impact on Political Underdevelopment in Contemporary Iran

در باب توسعه‌نيافتگي و مشخصاً توسعه‌نيافتگي سياسي جامعه ايراني دو رويكرد وجود دارد: رويكرد اول معطوف به عامل خارجي است كه توسعه ‌نيافتگي سياسي را بر اساس نظريه استعمار و امپرياليسم و توهم توطيه و زياده‌خواهي بيگانگان توضيح مي‌دهد. رويكرد دوم معطوف به عامل داخلي است كه ريشه توسعه‌نيافتگي سياسي را در مشكلات داخلي، ناتواني و بي‌كفايتي نظام سياسي قلمداد مي‌كند. نوشتار حاضر تلاش دارد كه ضمن تبيين تحليل روش گفتمان در مقدمه، نقش گفتمان توهم توطيه به عنوان وجهي از رويكرد نخست در توسعه‌نيافتگي سياسي ايران معاصر را مورد بررسي و ارزيابي قرار دهد. فرضيه اي كه مورد سنجش و آزمون قرار مي‌گيرد آن است كه گفتمان توهم توطيه با هدف قرار دادن فرهنگ سياسي و تخريب آن، نظام سياسي و اجتماعي ايران را از واقعيت‌هاي اصلي توسعه ‌نيافتگي سياسي دور مي‌دارد.

There are two approaches on the causes of political underdevelopment. The first approach is focused on external causes of political underdevelopment such as the theory of imperialism. The second approach focuses on the internal factors of underdevelopment such as internal political problems, and incompetent political system. This article attempts to apply the method of discourse analysis on political underdevelopment in contemporary Iran. The role of conspiracy discourse as an approach in the aftermath of revolution is discussed. So the answer to this question is going to set the ground for discourse conspiracy in the post-revolutionary Iran which is hypothesized to be the cause of political underdevelopment.