اشارات قصص قرآن به امام مهدي(ع) و ويژگي‌هاي او

The Allusion of Quranic Stories to Imam Mahdi and His Characteristics

يكي از گونه‌هاي يادكرد امام مهدي(ع) در قرآن، اشاره به حقايق مهدوي ضمن سرگذشت پيامبران و امّت‌هاي پيشين است. به دلايل متعدد قرآني و روايي كه در اين پژوهش به آن اشاره مي‌گردد، بسياري از ويژگي‌هاي امام مهدي(ع) و دوران ظهور ايشان ضمن آيات قصص قرآن بيان شده است. در واقع آيات و روايات منظرهايي را به روي ما گشوده‌اند كه با نگريستن از آن منظرها به قصص قرآن مي‌توان اشارات قرآن را به امام مهدي(ع) و روزگار ظهور، دريافت. آنگاه با تدبّر در آيات قصص آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهيم(ع)، يوسف(ع)، موسي(ع) و عيسي(ع) از اين منظرها، اشارت‌هاي قرآن به امام مهدي(ع) استنباط مي‌شود. مقام خلافت، پنهان بودن ولادت، طول عمر، غيبت، ابتلا قوم، عذاب كافران قوم و نجات مومنان از جمله حقايقي هستند كه قصص قرآن بدان اشارت دارد.

Quran has alluded to Imam Mahdi (pbuh) in various forms. On the base of Many Quranic and tradition reasons, to some of which are pointed in this research, many of the characteristics of Imam Mahdi (pbuh) and his presence era are explained in the story-like verses of Quran. Indeed, Quranic verses and traditions are gates to the scenes through looking to which one can find Quran allusions to Imam Mahdi and his presence era. Through reflection on the story-like verses of Adam, Noah, Abraham, Josef, Moses, and Jesus, one can understand these allusions. Some of these allusions are his position of succession, secrecy of his birth, his long life, his absence, punishment of the wrong-doers and salvation of the righteous people as well as formation of a society for righteous people.