معناشناسي تاريخي و توصيفي «عَدْن» در قرآن كريم

The Historical and Descriptive Semantics of "Eden" in the Quran

واژه «عَدْن» در قرآن واژه‌اي دخيل است. اعراب جاهلي پيش از نزول قرآن با كاربرد اين واژه به معناي سرزميني كه بهشت اوليه حضرت آدم در آن قرار داشته و در كتب عهد عتيق و تلمود و به تبع آن تعاليم يهودي و مسيحي به‌كاررفته است، آشنا بوده‌اند. اين واژه در قرآن تطوّر معنايي پيدا كرده و براي بهشت اخروي به‌كاررفته است. احتمال استعمال فعلي و مصدري اين واژه پيش از نزول قرآن مورد ترديد است. تعبير «جنّات عَدْن» در قرآن تمايز مشخصي با ساير تعابير ندارد و نظير ساير تعابير در مقام توصيف يك واقعيت، يعني بهشت اخروي است.

The term Adn "Eden" in the Quran is an exotic one. Before the revelation of the Quran, the Arabs regarded the meaning of the word as the land Adamʹs Garden had located in, and they were aware that it has been used in Torah and Talmud as well as Jewish and Christian teachings before. This term has been evolved in the Quran and used in a new meaning, i.e., Heavenly paradise. Using the term as a verb or infinitive is doubtful before the revelation of the Quran. There is no difference between Jannat Adn (Gardens of Eden) and the other similar terms in the Quran. All indicate the same fact, i.e., Heavenly paradise.