بررسي و نقد رهيافت هستي‌شناختي به دموكراسي و امكان‌پذير نبودن مردم‌سالاري ديني

Analysis and Criticism of Epistemological Approach to Democracy and Impossibility of Religious Democracy

مولف در اين نوشتار به تبيين رهيافت هستي‌شناختي به دموكراسي بر اساس دو اصل مهم آن، يعني اصل خودآييني يا خودمختاري و اصل گفتگو پرداخته است و نشان داده كه افراد شاخص در اين رويكرد با ردّ جمع بين دين و دموكراسي، قايل به عدم امكان مردم‌سالاري ديني هستند. با توجه به اين نظريه، مولف به نقد مباني انسان‌شناختي و معرفت‌شناختي اين نظريه پرداخته و سپس با نقد اصول حاكم بر آن، نشان داده است كه بر خلاف نظريه مذكور، حتي با تعاريف و ديدگاه‌هاي غربي نيز مي‌توان دين را با مردم سالاري جمع كرد و به نظريه مردم‌سالاري ديني معتقد شد.

In this article the author clarifies his epistemological approach to democracy based on its two crucial principles namely autonomy and dialogue. He has demonstrated that distinguished scholars of this approach deny the integration of religion and democracy and believe in the impossibility of religious democracy. Given this theory, the author has criticized humanological and epistemological foundations of this theory and by criticizing its governing principles he has demonstrated that contrary to this theory, it is quite feasible to integrate religion and democracy even with western definitions and viewpoints.