تاثير تمرينات ريباند بر تعادل ايستا و پوياي كودكان كم توان ذهني آموزش‌پذير

The effects of rebound exercises on static and dynamic balance in educable children with mental retardation

چكيده مقدمه: كودكان كم توان ذهني از جمله افرادي هستند كه به علت شرايط ذهني و رواني ويژه در مقايسه با افراد سالم تحرك كمتري داشته و به همين علت دچار ضعف هاي جسماني- حركتي مي شوند. هدف از اين پژوهش مطالعه تاثير هشت هفته تمرينات ريباند بر تعادل ايستا و پوياي كودكان كم توان ذهني آموزش‌ پذير بود. مواد و روش?ها: روش مطالعه نيمه تجربي و تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر 7 تا 11 ساله مدارس استثنايي شهرستان لردگان با ميانگين سني (27/1±46/8) و بهره هوشي 50 تا 70 (88/5±10/62) به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و بر اساس هوشبهر به طور تصادفي جفت شده در دو گروه 15 نفري كنترل و تجربي قرار گرفتند. به منظور ارزيابي تعادل ايستا از زير آزمون تعادلي قابليت حركتي برويينينكس- اوزرتسكي استفاده شد. گروه تجربي به مدت 8 هفته، هفته اي سه جلسه 45 دقيقه اي تمرينات ريباند را انجام دادند. همچنين در پايان دوره پس آزمون به عمل آمد. از تحليل واريانس براي اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد و سطح معني داري 05/0 محاسبه شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين ركورد آزمون تعادل ايستا در پيش آزمون در دو گروه به ترتيب 44/5 و86/6 ثانيه بود و در پس آزمون اين ميزان به ترتيب به 92/6 و 15/7 ثانيه رسيد. هم چنين ميانگين تعادل پويا در پيش آزمون در دو گروه به ترتيب 42/3 و 37/4 گام بود كه در پس آزمون اين ميزان به ترتيب به 64/4 و 28/4 گام رسيد. يافته ها بيانگر تاثير مثبت تمرينات ريباند بر تعادل ايستا (002/0=P) و پوياي (001/0=P) كودكان كم توان ذهني بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت تمرينات ريباند در توان بخشي كودكان كم توان ذهني موثر مي باشد و از اين روش مي توان در توانبخشي حركتي اين كودكان استفاده نمود. كليدواژه‌ها: تمرينات ريباند، تعادل ايستا، تعادل پويا، كم توان ذهني

Abstract Introduction: Mentally retarded children are among those who, due to special mental conditions are more sedentary than healthy people. This physical inactivity leads to motor and body weaknesses in them. The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks Rebound exercises on static and dynamic balance in mentally retarded educable children. Materials and Methods: In this semi-experimental study a total of 30 male students, 7 to 11 year-old studying at special schools of Lordegan, with mean age and standard deviation (8.4±1.27) and IQ 50 to 70(62.10±5.88), were purposefully and availably selected as the sample and were randomly assigned to two matched groups: control (n = 15) and experimental (n = 15) according to their IQ scores. The Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency was used to evaluate subjects’ balance. During 8 weeks of workouts, the experimental group performed the Rebound exercises three sessions per week, each session lasted 45 minutes. At the end of this period both groups were post-tested. Repeated measure ANOVA was used to statistical analysis with ? = 0.05. Results: Average pre-test static balance test records in both experimental and control groups, respectively, 5.44 and 6.86 seconds. In order to test the rate of 6.92 and 7.15 Seconds has been and Average pre-test dynamic balance test records in both experimental and control groups were, respectively, 3.42 and 4.37 steps. In order to test the amount of 4.64 and 4.28 step has been. Therefore Research findings showed that Rebound exercises had a significant effect on static balance (p=.002) and dynamic balance (p=.000) in mentally retarded children. Conclusion: Findings indicated that rebound exercise therapy can be used in rehabilitation of mentally retarded children. Keywords: rebound exercises, static balance, dynamic balance, mental retardation