روش‌شناسي نظريه‌پردازي در مطالعات سازمان و مديريت:

Hassan Danaee Fard

صاحبنظران معتقدند انديشمنداني كه مي‌خواهند نظريه‌پردازي كنند بايد از دو نوع دانش تخصصي برخوردار باشند؛ دانش نسبت به پديده‌اي كه برآنند تا در مورد آن تيوري‌سازي كنند‌ و دانش نسبت به روش‌شناسي‌هاي نظريه‌پردازي. كانون تمركز اين مقاله مقايسه روش شناسي‌‌ها است. بر اين اساس چهار روش‌شناسي اصلي در نظريه‌پردازي در علم سازمان و مديريت، يعني روش‌شناسي دوبين، لين هام، وَن دي وِن و كارلايل و كريستنسن مقايسه و رهنمودهاي در مورد نظريه‌پردازي ارايه خواهد شد. ضمن ارايه نقاط ضعف و قوت هر روش شناسي، پارادايم، نوع رويكرد، فرايند تيوري‌پردازي، رابطه پژوهشگر با كارگزار و معيار ارزيابي تيوري هر چهار روش‌شناسي با هم مقايسه مي‌شود. نتيجه‌گيري مي‌شود كه اگر چه روش‌شناسي دوبين براي مبتديان نظريه‌پردازي فرآيند گام به گام دقيقي ارايه مي‌دهد ولي روش ون دي ون پيوند تنگاتنگ‌تري با عمل دارد، دو روش‌شناسي ديگر شباهت بيشتري با روش‌شناسي دوبين دارند. در عين هر چهار روش‌شناسي در حال حاضر مورد توجه تيوري پردازان قرار گرفته است.