فشار هنجار تعهد اجتماعي درايران

A Study of Social Factors Impacting Tendency towards Vandalism among Yasoujʹs High-School Students

تعهد اجتماعي حاكي ازهم ذات پنداري و وابستگي عاطفي فرد با جامعه است. اين تعهد متضمن ترجيح نفع جمعي بر نفع فردي (تعهدپذيري) و قبول انتظارجامعه براي گذشتن از نفع فردي (فشارهنجاري) است. تحليل ثانويه داده‌هاي پيمايش انسجام اجتماعي در ايران نشان مي‌دهد كه 64.6 درصد از ايرانيان تعهدپذير اجتماعي‌اند و در دوراهي نفع جامعه- نفع خود، نفع جامعه را ترجيح مي دهند و انتظار جامعه را نيز چنين مي‌دانند. در مقابل 17.3 درصد از آنها نيز تعهدناپذير اجتماعي اند و در دو راهي مذكور، نفع خود را ترجيح مي‌دهند و انتظار جامعه را از خود نيز چنين مي پندارند. 18.1 درصد از ايرانيان نيز از عمل مسوولانه ، تعريف شخصي داشته، در موقعيت‌هاي مذكور، بر مبناي هنجارهاي شخصي عمل مي‌كنند. بعلاوه، ميانگين فشار هنجاري تعهد اجتماعي (فشار وجداني براي عمل مسوولانه) در ايران بر روي يك مقياس 0 تا100 برابر 62.7 است و فشار وجداني براي انجام عمل متعهدانه در ايران بيشتر از فشار وجداني براي ترك آن است. واژه‌هاي كليدي:

Societal commitment involves sympathy and emotional attachment of actors to society and implies preference for public interest over self-interest. Secondary analysis of the Iranian Social Integration survey data shows that 64.6% of Iranians are socially committed and whenever faced with a dilemma of collective vs. self, they prefer public interest to self-interest and they assume it is expected to do so. On the contrary, 17.3% of the people are not socially committed and prefer their own self-interest according to their own perception of general expectation of others. Also, 18.1% of the people have their own definitions of responsible behavior and their actions are assorted according to their own personal norms. The mean of pressure of societal commitment norm (conscious pressure for responsible behavior) is 62.7(on a 100 base scale) and pressure for responsibility is stronger than irresponsibility.