بررسي سياستگذاري زباني رسانه با هدف توسعه عدالت زباني در جامعه

Linguistic Policy making of Media to Develop Linguistic Justice in Society

در اين مقاله با تبيين نقش مهم و اساسي زبان در ارتباطات انساني، موضوع خنثي و شفاف‌نبودن زبان در ارتباطات اجتماعي تشريح شده است. نقش و كاركرد زبان هنگامي كه در رسانه هاي جمعي بكار مي رود، به دليل گسترده ترشدن ارتباطات و در نتيجه آثار اجتماعي اين گونه ارتباطـات، اهـمـيت دوچـنداني پـيدا مي‌كـنـد. رسانه‌ها اقدام به بازنمايي واقعيات مي كنند و به طور حتم، معناي توليدي در فرايند بازنمايي، با واقعيت متفاوت است. رسانه همواره در اين فرآيند،‌ خنثي و بي طرف نيست، بلكه بازنمايي رسانه‏اي، آميخته به روابط و مناسبات قدرت است. از اين رو، به منظور جلوگيري از انحراف در اين زمينه، مفهومي با عنوان عدالت زباني طرح و تبيين شده است تا مبناي عمل رسانه هاي جمعي، قرار گيرد. نگارندگان با نگاهي تحليلي به ادبياتي ميان‌رشته اي در حوزه‌هاي زبان شناسي انتقادي، زبان شناسي اجتماعي، فلسفه سياسي و علوم ارتباطات، مفهوم عدالت زباني را به مثابه مقدمه و زمينه ساز تحقق عدالت اجتماعي در جامعه تشريح كرده‌اند.

In this paper, we have explained un-neutrality and un-clarity of language in social communications by description of the important and basic role of language in human communications. The role and function of language used in mass media is doubled by expansion and social effects of such communications. Media represent the realities, so produced meaning by representation processing is definitely different to reality. In this process, Media is not neutral; rather media representation is mixed to power relations. Here upon, in order to prevent media deviation, a concept named “linguistic justice” is proposed and described to be action base of mass media. The authors have had an analytic look to interdisciplinary literature in the fields of critical linguistics, social linguistics, political philosophy and communications sciences to describe the concept of “linguistic justice” as a forepart and a plat to realize social justice in the society.