بازتاب باروك در ساختار غزليات صايب تبريزي

Reflection of Baroque in the Structure of Saʹʹib Tabriziʹʹs Sonnets

تاكنون منتقدان و صاحبنظران بسياري سبك هندي را از جنبه‌هاي مختلف قابل مقايسه و حتي بسيار مشابه سبك باروك در اروپاي قرن هفدهم بر شمرده‌اند كه تقريباً معاصر سبك هندي محسوب مي‌شود. در اين راستا مطالعاتي نيز در حيطه مقايسه تطبيقي بين برخي شاعران ايراني و مكتب باروك صورت پذيرفته است. در اين پژوهش، صايب تبريزي به عنوان نماينده تمام عيار سبك هندي براي مطالعه انتخاب شده است. مقاله حاضر، غزليات صايب تبريزي را از ديدگاه باروك مورد بررسي قرار مي‌دهد. نويسندگان مقاله بدون منطبق شمردن شعر صايب با تماميت مكتب باروك سعي كرده‌اند با تحليلي ساختاري، شباهت شعر صايب را با برخي ويژگي‌هاي تقريباً منحصر به فرد سبك باروك، يعني صحنه نمايش و بازي نور و تاريكي مورد بررسي قرار داده و رويكرد باروكي شعر وي را تببين نمايند.

To date, the Indian style of poetry has been known by many scholars and literary critics as comparable to the European baroque in the seventeenth century, to which it is almost contemporaneous. Consequently, many comparative studies can be found which have focused on the affinities between Persian poetry and the baroque school. In the present research, Saʹib Tabrizi, who is acclaimed as the sole representative of the Indian style, has been selected for investigating his verses from a baroque perspective. Far from presenting Saʹib as completely identifiable with the baroque in its entirety, by utilizing a structural analysis, the authors have tried to investigate some of the unique properties of the baroque, theatricality and chiaroscuro, in Saʹibʹs sonnets.