اثرات كوتاه مدت و بلندمدت مخارج دولت و تورم بر سرمايه گذاري بخش خصوصي در ايران

The Short-Run and Long-Run Impacts of Government’s Expenditure and Inflation on Private Investment in Iran

در مقاله حاضر تلاش مي شود تا اثرات مخارج مصرفي و عمراني دولت بر سرمايه گذاري بخش خصوصي در ايران در دوره زماني سال هاي 1338 تا 1386 با استفاده از روش الگوي پوياي خود توضيحي با وقفه هاي توزيعي و آزمون علّيت گرنجري بررسي شود. نتايج نشان دادند كه در كوتاه مدت و بلندمدت يك رابطه علّيت گرنجري از طرف رشد اقتصادي و افزايش اعطاي اعتبارات و تسهيلات توسط شبكه بانكي به بخش خصوصي به سمت افزايش سرمايه گذاري بخش خصوصي وجود دارد. همچنين در كوتاه مدت و بلندمدت يك رابطه علّيت گرنجري از طرف افزايش هزينه هاي عمراني دولت و افزايش تورم به سمت كاهش سرمايه گذاري بخش خصوصي وجود دارد و بالاخره در كوتاه مدت و بلندمدت هيچ رابطه عليتي از طرف افزايش هزينه هاي مصرفي بخش دولتي به سرمايه-گذاري بخش خصوصي وجود ندارد.

This article tries to study the impact of government’s consumption and development expenditure on private investment in Iran within 1959-2007 by the use of ARDL and Granger Causality test. The results showed that in both short and long run, there is a Granger Causality relationship between economic growth and increase of banking system credit to the private sector on one side and private sector investment on the other. Meanwhile, in the short and long run, there is a Granger Causality relationship between the increase of government’s development expenditure and inflation side and decrease of investments in the private sector. Yet, there is no causality relationship between the increase of government’s consumption expenditure and private sector investment in the short or long run.