پيامد سياست انگلستان بر انقلاب مشروطه ايران پس از قرارداد 1907

The Consequence of England Policy at Constitutional Revolution of Iran after Treaty 1907

پيش از گسترش قدرت آلمان در اروپا، تلاش اصلي انگلستان به حفظ منافع خود در هند معطوف شده بود. اما با اوج‌گيري قدرت آلمان و اجراي سياست نگاه به شرق آلماني‌ها در دوران ويلهلم دوم (1918-1888م)، انگلستان كه با تهديدهاي رو به رشد آلمان در خليج فارس مواجه شده بود درصدد كنار نهادن سياست ديرينه خود مبني بر رقابت با روسيه در ايران برآمد. در واپسين سال‌هاي قرن نوزدهم ميلادي انگلستان به اختلافات خود با فرانسه پايان بخشيده سپس قرارداد 1907م را با روسيه به امضا رساند. با انعقاد اين قرارداد، سياست انگلستان در ايران كه مبني بر كاهش نفوذ روسيه و حمايت از انقلاب مشروطه قرار داشت ديگرگونه شد و به همراه روس‌ها سياستي را در ايران پيش گرفت كه سرانجام آن به توپ بسته شدن مجلس اول بود.

Before spreading Germany power in Europe, England was looking mainly to protect its own interests in India.Since Germany reached the peak of its power and applied the policy of "taking the east in to consideration" during the second Wilhom (1888-1918),England which had confronted the growing threats of Germany in the Persian Gulf, sought to put aside its old policy based upon competing with Russia in Iran.In the late 19th centuary England brought to end its different with France and signed "treaty 1907" with Russia.By signing this treaty, England policy in Iran was changed which was based on decreasing Russia influence and favouring the constitutional revolution changed and applied another policy in Iran together with Russia which led to bombarding the first parliament.