عباسيان نخستين و چالش آفريني مسير امامت

Early abbassid and challenges in the path of Imamat

دولت عباسي كه با بهره برداري زيركانه احساسات ضد اموي جامعه اسلامي در اواخر قرن اول هجري پا گرفت، طراحي خاصي براي تثبيت حكومت و گسترش سيطره بر همه جغرافياي جهان اسلام در پيش گرفت. ايشان در دوره اول با استفاده از ابزارهاي متعددي همه گرايش هاي پرطرفدار آن روز را به سمت خويش متمايل ساختند و از به كار بستن ابزارهاي سياسي، عقيدتي و فرهنگي متنوع براي مشروعيت بخشي به جايگاهشان دريغ نورزيدند. پس از دوره تثبيت، عباسيان با حركتي حساب شده تمامي امتيازاتي كه به ديگران داده بودند را يكي پس از ديگري حذف و انكار كردند، اما رد پاي غبارآلود ايشان در ذهن گروهي از شيعيان به ناتواني ايشان در شناخت امام جانشين در مقاطعي شد.

The Abbasids formed during the late fist century (AH), using anti-Omavid feelings prevalent at that time. To stabilize their government, Abassids resorted to different means to attract the most popular currents of thoughts. They used political, religious, and cultural means to legitimize their government. Once stabilized, they deny people the privileges given to them. Their influence led some Shiites not to recognize their Imam.