رابطه توانمندسازي ساختاري و آمادگي فردي پرستاران براي تغيير

Relationship between Structural Empowering and Nurses’ Readiness for Change

زمينه و هدف: افراد كانون تمام تغييرات سازماني هستند. لذا آمادگي آنان براي تغيير از مهم ترين عوامل در سازمان‌هاي ‌كنوني است. توانمندسازي، كاركنان را قادر مي‌سازد تا در مواجهه با مشكلات و تهديدات از استقامت و انعطاف پذيري برخوردار باشند، در اين پژوهش به بررسي ارتباط توانمندسازي ساختاري با آمادگي فردي پرستاران براي تغيير پرداخته شده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي همبستگي 130 نفر از پرسنل پرستاري مركز آموزشي درماني هاشمي نژاد تهران به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بود، به منظور سنجش ميزان آمادگي افراد براي تغيير ابزار هان پنكرن و همكاران و جهت اندازه گيري ميزان توانمندسازي ساختاري، پرسشنامه شرايط اثربخشي كار- 2 به كار رفت. جهت تحليل داده ها آزمون همبستگي اسپيرمن و تحليل رگرسيون خطي چند متغيره با استفاده از SPSS نسخه 16 به كار رفت. يافته ها: يافته ها نشان داد توانمندسازي ساختاري با آمادگي پرستاران براي تغيير رابطه معنادار مثبت دارد (01/0 P ? ) و در بررسي تاثير توانمندسازي ساختاري بر آمادگي پرستاران براي تغيير نيز مشخص شد دسترسي به فرصت، تاثير آماري معني داري در تبيين آمادگي فردي برا ي تغيير دارد (001/0 P ? ). نتيجه گيري كلي: چنانچه سازه‌هاي توانمندسازي ساختاري در محيط كار پرستاران پياده شود، آمادگي آنان برا ي تغيير افزايش مي‌ يابد. توصيه مي‌شود كه برنامه‌ريزان و تصميم گيران زمينه دسترسي كاركنان به دانش و مهارت جديد را فراهم نموده و فرصت انجام كار هاي چالش برانگيز را به كاركنان بدهند. تا ضمن توانمندشدن كاركنان، آمادگي آنان براي تغيير ارتقا ‌يابد.

Background & Aim: People are the focus of all changes in organizations. Therefore, their readiness for change is among most important factors in current organizations. Empowerment enables employees to deal with the problems and threats with endurance and flexibility. The purpose of this study was to investigate the relationship between structural empowerment with nurses’ readiness for change. Material & Methods: It was a descriptive correlational study. One hundred and thirty nurses working in Hasheminejad hospital in Tehran were recruited by simple random sampling. Data related to people’s readiness for change, and structural empowering was collected by means of Pankern Han et al. (1998) tool and Conditions of Work Effectiveness Questionnaire- ?? (CWEQ-??) respectively. Data was analyzed using Spearman correlation test and multivariate linear regression analysis by means of SPSS-PC (v. 16). Results: There was a significant positive relationship between structural empowerment and nurses’ readiness for change (P? 0.01). Nurses’ access to opportunity had a significant statistical effect on their readiness for change (P? 0.001). Conclusion: Nurses’ readiness for change will increase if structural empowering constructs implemented in this hospital. It is recommended that planners and decision makers provide nurses with new knowledge and skills and give them the opportunity for doing challenging works; so they can promote their readiness for change while empowerment of employees