تاثير آموزش مبتني بر الگوي توانمندسازي فردي بر آگاهي، نگرش، عزت نفس، خودكارآمدي و كيفيت زندگي زنان يايسه

The Impact of Educational Interventions based on Individual Empowerment Model on Knowledge, Attitude, Self-Efficacy, Self Esteem and Quality of Life of Postmenopausal Women

زمينه و هدف: يايسگي به عنوان يكي از مراحل بحراني زندگي زنان كه تاثير به سزايي بر كيفيت زندگي آنان دارد، شناخته شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزشيابي تاثير مداخله آموزشي بر مبناي الگوي توانمندسازي فردي بر آگاهي، نگرش، عزت نفس، خودكارآمدي و كيفيت زندگي زنان يايسه طراحي و اجرا شد. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي 100 زن تحت پوشش مراكز بهداشتي درماني شهر قزوين در سال 1391 بر اساس نمونه گيري تصادفي در دو گروه تجربي و كنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه ويژگي‌هاي دموگرافيك، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، پرسشنامه خودكارآمدي، پرسشنامه آگاهي و پرسشنامه اندازه‌گيري نگرش به همراه پرسشنامه 26 سوالي كيفيت زندگي مخصوص دوران يايسگي بود. بر مبناي الگوي توانمندسازي فردي، برنامه آموزشي در گروه تجربي در قالب 5 جلسه بحث گروهي به مدت 60-45 دقيقه اجرا شد. داده‌ها قبل و 3 ماه بعد از مداخله آموزشي گردآوري و وارد نرم افزارSPSS نسخه 17 شد و با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي زوجي و مستقل و كاي اسكوير تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بعد از آموزش، ميانگين نمرات آگاهي (از 43/8 ± 11/38 به 23/9 ± 14/49)، نگرش (از 31/4 ± 34/14 به 54/5 ± 32/19)، عزت نفس از (47/4 ± 82/13 به 61/5 ± 90/17) و خودكارآمدي (از 43/5 ± 42/14 به 12/6 ± 06/20) در گروه تجربي افزايش يافت (001/0 > P). همچنين نتايج كاهش(بهبود) معنادار و مثبتي را در ميانگين كيفيت زندگي مرتبط با يايسگي پس از اجراي برنامه آموزشي نسبت به قبل آن در گروه تجربي نشان داد (001/0 > P). نتيجه‌گيري كلي: به كارگيري الگوي توانمندسازي فردي به منظور بهبود كيفيت زندگي زنان يايسه در طراحي برنامه‌هاي آموزشي توصيه مي‌شود.

Background & Aim: Menopause has been recognized as a critical stage in women’s life which has a significant impact on their quality of life. This study aimed to evaluate the impact of educational interventions based on individual empowerment model on knowledge, attitude, self efficacy, self esteem and quality of life of postmenopausal women. Material & Methods: In a quasi-experimental study, 100 women covered by health care centers in Qazvin were randomly assigned to either experimental or control group. The data gathering tool included a demographic questionnaire, the Rosenberg Self-esteem questionnaire, self efficacy scale, Knowledge and attitude questionnaire and menopause-specific quality of life questionnaire (26 items). The procedure for experimental group consisted of five group discussions for 60-45 minutes according to empowerment model. Data were collected before and 3 months after intervention and analyzed by independent and paired t-test and chi-square using SPSS-PC (v. 17.0). Results: After education, mean scores of knowledge (from 38.11 ± 8.43 to 49.14 ± 9.23), attitude (from 14.43 ± 4.31 to 19.32 ± 5.54), self- esteem (from 13.82 ± 4.47 to 17.90 ± 5.61) and self efficacy (from 14.42 ± 5.43 to 20.06 ± 6.12) increased significantly in the experimental group (P < 0.001). Moreover, results showed a significant and positive reduction in the quality of life of the experimental group after empowerment program (P < 0.001). Conclusion: Training programs using empowerment model to improve the quality of life of postmenopausal women is recommended