ارتباط فعاليت هاي مذهبي و سلامت معنوي با كنترل قندخون در بيماران مبتلا به ديابت

Relationship between Religious Activities and Spiritual Health with Glycemic Control in Patients with Diabetes

زمينه و هدف: معنويت و مذهب به عنوان يك بعد انساني و نقشي كه در بهبودي افراد دارد، به طور روز افزوني مورد توجه قرار گرفته است. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط فعاليت هاي مذهبي و سلامت معنوي با كنترل قندخون در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- همبستگي، 154بيمار مبتلا به ديابت نوع2 بستري در دو بيمارستان كامكار عرب نيا و شهيد بهشتي شهر قم با روش نمونه گيري مستمر و آسان در سال1390 شركت كردند. اطلاعات بوسيله ابزارهاي فعاليت هاي مذهبي Arcury و سلامت معنويEllison & Paloutzian جمع آوري و نمونه خون وريدي براي اندازه گيري هموگلوبين گليكوزيله و قند خون ناشتا از بيماران گرفته شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش18 و آمار توصيفي، آزمون هايt-test، پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه انجام شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمره سلامت معنوي 88/12±79/90 (طيف نمره 120-20) و ميانگين فعاليت هاي مذهبي93/12±81/40 (طيف نمره65-0 )بود. هموگلوبين گليكوزيله 8/68% آنها بيشتر يا مساوي 7% بود و 1/57% آنها قند خون بيش از 110 ميلي گرم در دسي ليتر داشتند. نمرات سلامت معنوي و فعاليت هاي مذهبي دو گروه بيماران با هموگلوبين گليكوزيله بيشتر و مساوي7% و كمتر از 7% تفاوت معني داري نداشت (888/0=p، 324/0=p). قندخون ناشتاي بيماران با سلامت معنوي و فعاليت هاي مذهبي آنان ارتباط معني داري نداشت (422/0=p، 128/0=p). ولي بين مذهبي بودن (به طور كلي) با قند خون ناشتا ارتباط معني داري مشاهده شد (05/0 > P). نتيجه گيري كلي: در اين مطالعه نمرات سلامت معنوي و فعاليت هاي مذهبي در بين بيماران با قند خون كنترل شده و كنترل نشده تفاوت معني داري نداشت. پيشنهاد مي شود، مطالعه‌اي به شكل مورد- شاهدي و طولي با حجم نمونه بيشتر همراه با بررسي وضعيت خودمراقبتي بيماران انجام شود.

Background & Aim: Spirituality and religion as human dimensions and because of their role in recovery has been increasingly considered. This study was conducted with the aim of assessing relationship between religious activities and spiritual health with glycemic control in patients with type 2 diabetes. Material & Methods: In this descriptive- correlational study, 154 hospitalized diabetic patients were recruited by convenience sampling from Kamkar and Shahid-Beheshti hospitals in city of Qom, in 2012. Data collection was done by Paloutzian & Ellisonʹs spiritual well-being and Arcury religious activities questionnaires. Venous blood sample was taken for measurement of glycosylated hemoglobin and fasting blood glucose of patients. Data analysis was done by SPSS-PC (v.18) using descriptive statistics, t-test, Pearson correlation and stepwise linear regression. Results: Mean score and standard deviation of religious activity and spiritual well-being was 40/81±12/93 (scores range 20-120) and 90/79±12/88 (scores range 0-65) respectively. Glycosylated hemoglobin of 68/8% of patients was ?7% and 57/1% of the patients had blood sugar of more than 110 mg/dl. There was no significant difference between spiritual well-being and religious activities’ scores of patients with glycosylated hemoglobin?7% and < 7% (p=0/324, p=0/888). There was no correlation between spiritual well-being and religious activities with fasting blood glucose (P=0/128, p=0/422). But being religious (in general) was significantly associated with fasting blood glucose (P < 0/05). Conclusion: In this study, religious activities and spiritual well-being scores was not significantly different between patients with controlled and uncontrolled blood glucose. Doing case- control and longitudinal studies with greater sample size and assessing self- care activities of these patients is recommended.