رابطه خودكارآمدي و نگرش رياضي با پيشرفت رياضي

Relationship between Self-efficacy and Attitude with Mathematics Achivement

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه بين خودكارآمدي رياضي و نگرش رياضي با پيشرفت رياضي در دانش آموزان سال سوم دبيرستان شهر تهران و مقايسه مدل ساختاري اين روابط در بين دو گروه دختر و پسر است. به اين منظور 800 دانش آموز سال سوم دبيرستان رشته رياضي به صورت تصادفي از چهار منطقه ( 2، 6، 13 ، 18) آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه اي متشكل از دو خرده مقياس خودكارآمدي رياضي(ميدلتن و ميگلي،1997) و نگرش رياضي(ميلر و همكاران، 1996) پاسخ دادند. نتايج نشان داد كه خود كارآمدي و نگرش رياضي در هر دو جنس رابطه معناداري با عملكرد رياضي دارند. ولي مدل ساختاري دختران و پسران با يكديگر تفاوت ندارند و هم ارز هستند كه اين حاكي از اين است كه تفاوت هاي جنسيتي در خود كارآمدي، نگرش رياضي و عملكرد كاهش يافته است.

The purpose of this study was to investigate the relationships between mathematics self-efficacy and mathematics attitude with mathematics achievement, and compare girls and boys in structural model of these relationships. 800 students (400 male, 400 female) were chosen randomly from different parts of Tehran completed the Self Efficacy Scale (Middelton, Midgly, 1997) and the Mathematics Scale Attitude (Miller et al , 1996). Results indicated that mathematics self – efficacy and mathematics attitude have significant relationship with mathatics performance. But there is not diference between girls and boys in structural model and both of them are parallel. This suggests that gender differences in mathematics seif – efficacy, mathematics attitude, and mathematics performance has declined.