شناخت بست‌‌ (پيونده) در رنگ نقاشي‌هاي تاريخي ايران به روش ATR-FTIR

Characterization of Paint Binder in Historical Persian Paintings by ATR-FTIR

شناخت بست يا پيوند در رنگ‌ نقاشي‌هاي تاريخي ايران يكي از جنبه‌هاي مهم در شناخت و حفاظت اين آثار هنري است. اصل مهم در روند شناخت آثار هنري، اجراي روش شناسايي بدون تخريب اثر تاريخي يا تخريب نمونه‌ي برداشت شده از آن است. روش ATR-FTIR از روش‌هاي غيرتخريبي مرسوم در جهان براي شناخت مواد آلي در نقاشي است. در تحقيق حاضر براي بحث در مورد كارايي اين روش در مورد بست‌هاي مرسوم در نقاشي ايران، به نمونه‌سازي و آزمايش نمونه‌هاي جديد و سپس آزمون اين روش بر روي نمونه‌هاي تاريخي پرداخته شده است. در نتيجه‌ي اين بررسي، مي‌توان روش مذكور را براي شناخت و دسته‌بندي انواع بست‌ها در مرحله اوليه (هيدروكربن‌ها، پروتيين، روغن خشك‌شونده) كارآمد دانست، ولي شناخت جزيي‌تر بست‌هاي هر گروه نياز به آزمايش با روش‌هاي ديگري وجود دارد.

One of important aspects in the field of Art technology and conservation of Persian historical paintings is the characterization of binder (or binding medium) used in paints. The basic rule in this field is identification of historic materials without destruction of the works or the sample taken from them. ATR-FTIR (attenuated total reflectance-FTIR) is one of the common non destructive methods for characterizing organic materials in paintings. In this paper samples prepared using common binders of Persian paintings, have been tested for the evaluation of ATR-FTIR method. In the second step real historic samples have been tested. Results showed that the method is efficient in classification of binders (to hydrocarbon, protein and drying oil groups), but is not perfectly successful in detailed identification. Detailed research needs other test methods