بررسي تطبيقي قابليت‌هاي فرارواني انسان با رويكرد عرفاني و عصب‌شناختي

A Comparative Study on Human Metapsychological Abilities in a Mystico-Neurological Approach

انسان جستجوگر همواره به‌دنبال ناشناخته‌ها و كشف رموز و امور پنهاني است. در اين ميان، آنچه از همه مرموزتر به‌نظر مي‌رسد، گستره وجودي و قابليت‌هاي انسان است. ازنظر عرفا، جهان دايماً نوشونده و داراي حقيقت واحد و متحد با انسان است؛ زيرا او تنها مخلوقي ‌است كه به‌دليل آفرينش خاص خود مي‌تواند احاطه دانشي و كنشي بر عالم هستي داشته باشد. در اين علم، محاط و محيط داراي وحدت وجودي و ارتباط تنگاتنگي هستند. با وجود تفاوت در روش تحقيق، در علم عصب پايه درباره قابليت مغز انسان و درك يكپارچگي يا يكپارچه‌سازي خويشتن و عالم هستي شواهد علمي بسياري ارايه شده است. در اين مجال با ارايه دو دليل اساسي، يعني وحدت‌ جهان‌ و جامعيت وجود انسان، استعداد انسان در داده‌هاي فراروان‌شناسي بررسي مي‌شود. اين نوشتار در موضوع انسان‌شناسي با رويكرد تطبيقي و ميان‌رشته‌اي و با روش تحقيقي ـ توصيفي در حوزه عرفان و عصب‌شناسي به طرح و بررسي مسيله مي‌پردازد.

Man has always been trying to discover unknown and secret realities. Among those the most mysterious is human existential abilities and secrets. For mystics, universe is permanently becoming new and has one reality associated with human being. The reason why is that man is the single creature able creationally to know and owerpower the world of creation. In such an awareness, the knowing and the known or the surrounding and the surrounded are existentially the same. Regardless of the difference in methodology of study, there has been found many scientific witnesses in neurology on the abilities of human brain to perceive one`s existential integrity or one`s close association with the world of creation. In the paper, explaining two reasons in the field, namely unity of the universe and human comprehensiveness, man`s abilities in metapsychological data have been brought into consideration. The approach of the study is comparative and interdisciplinary with a descriptive and explanatory method in the field of mysticism and neurology.