امامت و ولايت در حكمت سينوي

Imamate and Wilayat in Avicennian Wisdom

ابن‌سينا از شخصيت‌هاي برجسته فكري جهان اسلام است كه همواره تلاش كرده نظريات فلسفي خود را با نگرش اسلامي سازگار كند. درواقع در بسياري از عقايد فلسفي، دين اسلام الهام‌بخش وي بوده است. حكومت مطلوب در انديشه او با وجود پيامبر تحقق مي‌يابد و به‌همين دليل وي براي توضيح ضرورت استمرار حكومت اسلامي، نظريه خلافت و امامت منصوص را مطرح مي‌نمايد. آنگاه در صورت فقدان امام و خليفه منصوص به سراغ بيان نقش فقهاي جامع‌الشرايط مي‌پردازد. نوشتار پيش‌رو، با نگاهي تحليلي به آراي ابن‌سينا در اين زمينه و نتايج حاصل از آن پرداخته است.

Avicenna is one of the prominent thoughtful characters of the Islamic world who has always attempted to make his philosophical theories compatible with Islamic teachings. In fact, Islam has been a source of inspiration for him in many of his philosophical ideas. He believes that desirable governance would be realized along with the presence of prophet; therefore, in order to explain the necessity of Islamic governance, he proposes the theory of text-based raised caliphate and imamate. Then, provided that a text-based raised imam or caliph is not presented, he discusses the role of the jurists of full needed qualifications. Having an analytic view, the paper attends to Avicenna’s idea in this filed as well as its achieved results.