بررسي ادله معتقدان به حجيت معرفت‌شناختي تجربه ديني

A Study on the Arguements of Those Agreeing with Epistemological Validity of Religious Experience

بررسي ادله معتقدان به حجيت تجربه ديني در اثبات متعلقش، محور مباحث مقاله حاضر را تشكيل مي‌دهد. اين ادله را در پنج دسته جداگانه بررسي كرده‌ايم: 1. استدلال از طريق همانندسازي تجربه ديني با تجربه‌هاي حسي؛ 2. استدلال از طريق اصل آسان‌باوري و گواهي؛ 3. استدلال از طريق استنتاج بهترين تبيين؛ 4. استدلال اصلاح‌شده گاتينگ؛ 5. استدلال از طريق علم حضوري دانستن تجربه ديني. همه اين استدلال‌ها، از اشكالات خاصي رنج مي‌برند كه در ذيل هريك از آنها، تبيين و بررسي شده‌اند. با توجه به اشكالاتي كه مطرح خواهد شد، حجيت عام تجربه ديني، را رد و حجيت خاص و محدودي براي آن نتيجه گرفته‌ايم.

This paper has focused on the arguements of those agreeing with epistemological validity of religious experience and studied them in five groups: 1. arguing as if religious experiences are the same as visible experiences; 2. arguing on the principle of credulity and testimony; 3. arguing by inferring the best explanation; 4. reformed argument of Gutting; 5. arguing on the basis of knowledge by persistence. As is described in the paper, all the arguments are exposed to failures. In the paper, general authenticity of religious experience has been argued against; yet a limited authenticity for religious experience has been argued in the field.