بررسي نسبت خاتميت و ولايت در حكمت متعاليه

A Study on the relation of Sealness with Guardianship in Transcendental Philosophy

در مكتب اسلام، اعتقاد به خاتميت به‌معناي به اتمام رسيدن ارسال انبيا، از جانب خداوند براي هدايت بشر مي‌باشد و آخرين فرستاده الهي به‌عنوان پيامبر كه شريعت مبين اسلام را بنا نهاد، حضرت محمد مصطفي(ص) مي‌باشد و پس از ايشان هيچ پيامبر ديگري ظهور نخواهد كرد. ازطرف ديگر باب نيازمندي بشر به هاديان الهي همچنان باز است و با توجه به محدوديت‌هاي معرفتي انسان، نمي‌توان او را به‌طور كامل مستغني از آموزه‌هاي الهي و عالم بالا دانست. اينجاست كه بحث ولايت و امامت كه استمرار حركت خاتم‌الانبيا و برطرف‌كننده نياز بشر مي‌باشد شكل مي‌گيرد. حكمت متعاليه تفكر فوق را در چارچوب فلسفي و عقلي تبيين مي‌كند. بر اين اساس شبهه برخي روشنفكران كه امامت را مغاير خاتميت مي‌دانند، بي‌اثر و بي‌نتيجه مي‌‌نمايد.

As is clearly understood by the teachings of Islam, prophecy has come into its end with the Prophet of Islam and, therefore, there may be no prophet after him. Yet, with regard to the man`s limitedness of knowledge, he would be in need of Divine leader for ever. Just it is at this point that the position of Imamate and guardianship as a necessityy finds its place for continuance of the mission of the Seal of the prophets. In this way, the human need of Divine leadership would be satisfied. Transcendent philosophy has explaind the problem in such a philosophical method by which intellectuals` demur of disagreement between Sealness and Imamate would be eradicated.