بررسي تاثير ساختارهاي رقابتي بازار محصول بر سياست هاي تقسيم سود شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

رقابت روزافزون در سطح تجاري مي‌تواند به عنوان مكانيزم اثرگذار در تصميم مديران مبني بر پرداخت سود سهام ايفاي نقش كند. در خصوص اين ارتباط، دو مدل پيامد و جانشيني مطرح شده است. پژوهش حاضر با بررسي نمونه‌اي شامل 112 سال- طبقه صنعت در سال هاي 1383 تا 1390 به بررسي ارتباط بين ساختارهاي رقابتي بازار و تقسيم سود مي‌پردازد. در اين پژوهش، ارتباط بين شاخص‌هاي رقابتي (تمركز صنعت، قابليت جانشيني محصول، اندازه بازار، موانع ورود به بازار و تعداد شركت هاي فعال) و نسبت سود تقسيمي هر سهم پس از در نظر گرفتن متغيرهاي كنترلي (شامل اندازه شركت، سودآوري، فرصت هاي رشد، نسبت سود انباشته به كل سرمايه و نسبت بدهي) و با استفاده از روش داده‌هاي تركيبي در قالب پنج فرضيه فرعي آزمون شده است. سپس با استفاده از نمره رقابت كه يك معيار تركيبي براي سنجش رقابت است، به آزمون فرضيه اصلي پرداخته مي شود. يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه قابليت جانشيني محصولات و اندازه بازار داراي رابطه مثبت و معني دار با تقسيم سود است و بين ساير ابعاد رقابت و تقسيم سود ارتباط معناداري مشاهده نشد. فرضيه كلي پژوهش نيز كه با استفاده از نمره رقابت آزمون شد، ارتباطي مثبت، اما غيرمعنادار از لحاظ آماري را نشان داد. از بين متغيرهاي كنترلي فقط سودآوري ارتباط معناداري با سياست تقسيم سود نشان داد.