بررسي تاثير سطوح مختلف معيارهاي نقدشوندگي بر صرف بازده سهام با استفاده از مدل چهار عاملي فاما و فرنچ

در اين پژوهش، تاثير سطوح متفاوت معيارهاي نقدشوندگي بر صرف بازده سهام مورد آزمون قرار گرفته است. متغير مستقل در اين پژوهش، عامل نقد شوندگي سهام است كه با استفاده از نسبت گردش معاملات سهام، اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش و جز انتخاب نادرست اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام اندازه گيري شده است. همچنين، صرف بازده سهام به عنوان متغير وابسته و عوامل اندازه، صرف ريسك بازار و نسبت ارزش دفتري به بازار به عنوان متغيرهاي كنترلي در نظر گرفته شده است. با توجه به معيارهاي اندازه گيري نقدشوندگي سهام، سه فرضيه تدوين و نمونه اي متشكل از 70 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 1383 الي 1389 انتخاب گرديد. در اين پژوهش، براي آزمون هر فرضيه در هر يك از پرتفوي متفاوت نقدشوندگي از مدل سه عاملي فاما و فرنچ با اضافه نمودن عامل نقدشوندگي استفاده شد]19[. روش پژوهش از تحليل رگرسيون و از طريق پرتفوي بندي شركت هاي عضو نمونه بر مبناي معيارهاي نقدشوندگي سهام صورت پذيرفت. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه سطوح معيارهاي متفاوت نقدشوندگي، تاثير متفاوتي بر صرف بازده سهام خواهد داشت. نتايج اين پژوهش مي تواند سرمايه گذاران را متوجه معيارهاي نقدشوندگي و تعيين ميزان صرف بازده سهام آنها نمايد.